📝[١٦٨٤]٣-حفص غياث گفته است:حضرت صادق عليه السّلام فرمودند:اى حفص همانا هركس شكيبايى كند،اندكى را شكيبايى كرده و هركس بى‌تابى كند،اندكى را بى‌تابى كرده است.سپس فرمود:تو را به شكيبايى در همۀ كارهايت سفارش مى‌كنم. كه خداوند عزّتمند ، محمّد-درود خدا بر او و بر خاندانش-را برانگيخته،او را به شكيبايى و نرمى فرمان داده،فرمود:(و به آنچه مى‌گويند شكيبايى كرده،به شايستگى از آنان دورى گزين.و مرا با تكذيب‌گران صاحب نعمت واگذار.)[مزمّل(٧٣):١٠ و ١١] و فرمود:(و بدى را با آنچه نيكوتر است پاسخ ده تا كسى كه ميان تو و او دشمنى است همچون دوستى صميمى گردد.و كسى جز كسانى كه شكيبايى مى‌كنند اين را به‌دست نمى‌آورد.و كسى جز صاحبان آن بهرۀ بزرگ اين را به‌دست نمى‌آورد.)[فصّلت(٤١): ٣٤ و ٣٥]و رسول خدا-درود خدا بر او و بر خاندانش-شكيبايى كرد تا او را به امور جانكاهى نسبت دادند[يعنى به دروغ‌گويى و جنون]پس دلتنگ شد و خداى عزّتمند چنين بر او نازل كرد:(و ما مى‌دانيم كه از آنچه مى‌گويند دلتنگ مى‌كردى.پس به سپاس از پروردگارت تسبيح بگو و از سجده‌كنندگان باش.)[حجر(١٥):٩٧ و ٩٨] سپس او را دروغ‌گو خوانده،متّهمش كردند.و او از اين جهت غمگين شد.پس خداوند شكوهمند چنين نازل كرد:(ما مى‌دانيم كه آنچه مى‌گويند تو را غمگين مى‌كند.امّا آن‌ها تو را تكذيب نمى‌كنند بلكه ستمكارانى هستند كه آيات خدا را انكار مى‌كنند.پيامبران پيش از تو تكذيب شدند و در برابر تكذيب شكيبايى كردند و آزار ديدند تا يارى‌مان به ايشان رسيد.)[انعام(٦):٣٣ و ٣٤]پس پيامبر گرامى شكيبايى را بر خود واجب كرد تا از حدّ گذشتند و خدا را نام برده،تكذيبش كردند.و او فرمود: من دربارۀ خودم و خانواده و آبرويم شكيبايى كردم ولى دربارۀ نام پروردگارم شكيبايى نمى‌كنم. پس خداوند عزّتمند چنين نازل كرد:(و ما آسمان‌ها و زمين و آنچه را در آن‌ها است در شش روز آفريديم و خسته نشديم.پس به آنچه مى‌گويند شكيبايى كن.)[ق(٥٠):٣٨ و ٣٩]پس پيامبر گرامى در همۀ اموال شكيبايى كرد و آن‌گاه به امامان خاندانش بشارت داده شد و آنان هم به شكيبايى وصف شدند و خداوند بزرگ ستايش فرمود:(و از آنان امامانى قرار داديم كه چون شكيبا بودند و به آيه‌هاى ما يقين داشتند،به فرمان ما هدايت مى‌كردند.)[سجده(٣٢):٢٤]و در اين هنگام بود كه آن حضرت فرمود:شكيبايى نسبت به ايمان همچون سر نسبت به تن است.و خداوند عزّتمند او را ستود و چنين نازل كرد:(و سخن نيكوى پروردگارت دربارۀ بنى اسرائيل به سبب شكيبايى‌شان انجام گرفت و ما آنچه فرعون و مردمش ساختند و آنچه را برافراشتند،در هم كوبيديم.)[اعراف(٧):١٣٧]و پيامبر فرمود:اين مژده و انتقام است.و آن‌گاه خداوند شكوهمند جنگ با مشركان را به او اجازه داده،چنين نازل کرد:(هركجا مشركان را يافتيد،بكشيد و سر راهشان كمين كنيد و دستگيرشان كنيد.) [توبه(٩):٥](و آنان را بكشيد هركجا كه يافتيد.)[بقره(٢):١٩١]پس خداوند آنان را به دست رسول خدا-درود خدا بر او و بر خاندانش-و دوستدارانش كشت و پاداش شكيبايى‌اش را به همراه آنچه براى او در آخرت قرار داده،ذخيره كرد. پس كسى كه شكيبايى كرده،از خداوند پاداش خواهد،از دنيا نمى‌رود مگر اين‌كه[خداوند]چشمش را در مقابله با دشمنانش روشن مى‌كند و اين جز آن است كه در آخرت برايش ذخيره كرده است. 📚 اصول کافی - 3، صفحه 202 کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در تلگرام @qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin