بنظرم به حضور آدما نیازمند نباشید ، وقتی بزرگ تر میشید ، نجاتتون به حضور آدم خاصی وابسته نیست و اگه بخواید حقیقت زندگی و ببینید میفهمید که نه تشویق آدما ضروری و مهمه، نه نادیده گرفته شدن از طرف اونا. انگار آدما هم شبیه رابطه‌ هایی میشن که ما همش تجربه میکنیم تا رفتارا و توقعات بچه‌ گونمون کمرنگ و کمرنگ‌ تر بشه و شبیه به خودمون بشیم، بدون وابستگی و احتیاج به شخص خاصی...✨ ‌