࿐᪥•💞﷽💞•᪥࿐ @Quran124 ࿐჻ᭂ❣🌸❣჻ᭂ࿐ ➡️ ...ادامه بحث قبل 💓 میعادگاه عشاق و مراتب عاشقی(قسمت ۲۶) موضوع این بحث: 🕋 چگونه خدا، «آینه معصومین و...، معصومین و...، آینه خدایند»؟ 🎤 سخنران: استاد غلامرضا صادقزاده 📝تکمیل و ویرایش: اتاق فکر اندیشکده[۱] 🪞 عاشق و معشوق آینه و مرآت هم هستند. عموم مردم، آینه را یک ابزاری با ویژگی هایی خاص خود می‌دانند. (شیشه‌ای که پشت آن جیوه اندود است) 💞 اما در «حکمت و عرفان»، آینه به چیزی گفته می‌شود که سبب حکایتگری و نمایاندن داشته باشد، از آن لحاظ که این آلت می‌نمایاند و از صورتی که در مقابل آن آینه قرار گرفته است، حکایت می‌کند، به این نمایاندن. 🌻 روایت نیز می‌فرماید: «المؤمنُ مرآةُ المؤمن.» این مؤمنی که می‌نمایاند هم می‌تواند خدا باشد، هم می‌تواند انسان باشد، یعنی هم خدا آینه‌ی مؤمن است، هم مؤمن آینه‌ی خداست. مؤمن از اسماء الله است، «... الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ» (حشر/۲۳). [...امنیّت بخش و مراقب همه چیز است، قدرتمندى شکست‏ ناپذیر که با اراده نافذ خود هر امرى را اصلاح می کند و شایسته عظمت است؛ خداوند منزّه است از آنچه شریک براى او قرارمی دهند!] 🌳 مؤمن کسی است که، اتصال به ولایت الله دارد، خداوند ولی است و ولایت برای اوست؛ «هُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ». ⬅️ هرگاه شخصی اتصاف و تخلق به این ولایت الهیه داشته باشد، از او تعبیر به مؤمن می‌شود. 🌻 ولایت خدا چیست؟ این است که به کمالات الهی چسبندگی و قرب پیدا کند، کمالات خدا نیز بی منتهاست. در ولایت، تمام اسماء و صفات حُسنای الهی مطرح است. «وَلِلَّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ» که ولی مطلق می‌فرماید «نَحنُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَیٰ»، ما اسماء حسنی هستیم. ولیّ کسی است که ⬅️جامع همه‌ی کمالات الهی است و مؤمن کسی است که به این اسم جامع، قرب پیدا کند. 🌳 مظهر اتمّ این ولایت، امیرالمؤمنین علیه السلام است که در کمال مطلق قرب الهی قرار دارد و هرکسی به علی و اولاد علی یا به این ولایت الهی تحقق پیدا کند، به میزان قرب و نزدیک شدنش، مؤمن است. هر جایی در قرآن که لفظ مؤمن و آمنوا آمده، مراد محبین امیرالمؤمنین علیه السلام است. اگر در روایت شریف "المؤمنُ مرآة المؤمن،"مؤمن اول را خدا بگیریم و مؤمن دوم انسان فرض شود، المؤمنُ مرآة المؤمن یعنی⬅️ انسان خودش و کمالات خودش را در آینه‌ی حق متعال می‌بیند. می‌بیند که داشته‌های او مال خداست، وجود او مال خداست. اما اگر مؤمن اول را انسان کامل و صاحب ولایت کلیه بدانیم، المؤمنُ مرآة المؤمن یعنی انسان آیینه‌ی خداست، خدا نیز در انسان خودش را تماشا می‌کند. 💞 عاشق و معشوق، مرآت هم هستند. اگر معشوق ازلی را ذات حق متعال بدانیم، عاشق، که انسان کامل است، در آن آیینه‌ی ذات ازلی، خودش را تماشا می‌کند و کمالات خودش را می‌بیند. 🌻معشوق نیز حق متعال است، او هم در انسان ظهورات و جلوه های خودش را می‌بیند. شاعر می‌گوید: ظهور تو به من است و وجود من از تو و لست تظهر لولای لم اکن لولاک [...مخلوق به خالقش می‌گوید که ای خدا، درست است که وجود من از توست، ولی اگر من نبودم تو ظاهر نمی‌شدی.] ما به او محتاج بودیم، او به ما مشتاق بود✅ ❌ بعضی از عرفا، مقداری ادب را رعایت نکرده‌اند و گفته‌اند که ما به او محتاج بودیم، او نیز به ما محتاج بود. ما در وجود به او محتاج بودیم و او نیز در اینکه خودش را نشان دهد و کمالاتش را آشکار کند به ما محتاج بود. ✅ آنهایی که ادبشان بالاتر بود گفتند او به ما مشتاق بود... ‌ 🌳 چرا بهتر است اینگونه بگوییم؟⬆️ ( ما به خدا محتاجیم و او به ما، مشتاق) ⬅️چون «إِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ». ما که از خودمان استقلالی نداریم، ما همگی برای او هستیم. چون برای او هستیم، احتیاج او به ما عین غنا است. شما خودت به خودت محتاجی، این غنا نیست؟!! در واقع از کسی کمک نمی گیری، پس غنا داری. اگر احتیاج تو نسبت به دیگری باشد، این فقر است. لذا همه‌ی مخلوقات و موجودات مال خدا هستند. غیر خدا که نیستند، لذا او به خودش احتیاج دارد. حال که فقط به خودش احتیاج دارد، این عین غناست... ┄┅═✧❁🌼❁✧═┅┄ 🌺 تقدیمی اندیشکده «عرفان، قرآن، اخلاق، سیاست و اجتماع» ادامه در شماره های بعد⬅️