سلام و درود بر دلهای سوخته از عشق محبوب 🌹 عادت خلق آن است که چون امانتی عزیز به نزد کسی نهند مُهری بر او نهند و آن روز که باز خواهند ، مُهر را مطالعت کنند ، اگر مُهر بر جای بوَد او را ثناها گویند . 🎍 ای مبهوت ذات اقدس ، امانتی به نزد تو نهادند از عهد ربوبیت (الست بربکم ) و مُهر ( بَلی ) بر او نهادند . چون عمر به آخر رسد و ترا به منزل خاک بَرند ، آن فرشته درآید و گوید : (من ربُّک؟) 🎍آن مطالعت است که می‌کنند که تا مُهر روز اول بر جای هست یا نه ؟ 🌹 ای عزیز از فرق تا قَدم تو مُهر بر نهاده‌اند، و مُهر از مِهر بُود. مُهر بر آنجا نهند که مِهر در آنجا دارند . ای رضوان ! بهشت ترا ای مالک ! دوزخ ترا ای کروبیان ! عرش شما را ✳ و‌ ای دل سوخته ! که بر تو مُهر مِهر است تو مرا و من تو را . درود بر تو ای بنده ی دل سوخته‌ . /بازمانده/