سلام و درود بر دلهای سوخته از عشق محبوب
🌹 عادت خلق آن است که چون امانتی عزیز به نزد کسی نهند مُهری بر او نهند و آن روز که باز خواهند ، مُهر را مطالعت کنند ، اگر مُهر بر جای بوَد او را ثناها گویند .
🎍 ای مبهوت ذات اقدس ، امانتی به نزد تو نهادند از عهد ربوبیت (الست بربکم ) و مُهر ( بَلی ) بر او نهادند .
چون عمر به آخر رسد و ترا به منزل خاک بَرند ، آن فرشته درآید و گوید :
(من ربُّک؟)
🎍آن مطالعت است که میکنند که تا مُهر روز اول بر جای هست یا نه ؟
🌹 ای عزیز
از فرق تا قَدم تو مُهر بر نهادهاند، و مُهر از مِهر بُود. مُهر بر آنجا نهند که مِهر در آنجا دارند .
ای رضوان ! بهشت ترا
ای مالک ! دوزخ ترا
ای کروبیان ! عرش شما را
✳ و ای دل سوخته ! که بر تو مُهر مِهر است
تو مرا و من تو را .
درود بر تو ای بنده ی دل سوخته .
/بازمانده/