╭─┅═ঊঈ❤️ঊঈ═┅─╮
🔸بزرگان و اهل معنا و اهل سلوك، ماه رجب را مقدمه ماه رمضان دانستهاند. ماه رجب، ماه شعبان، یك آمادگاهی است برای اینكه انسان در ماه مبارك رمضان - كه ماه ضیافت الهی است - بتواند با آمادگی وارد شود. آمادگی به چیست؟ در درجه اول، آمادگی به توجه و حضور قلب است؛ خود را در محضر علم الهی دانستن، در محضر خدا دانستن - «سبحان من احصی كلّ شیء علمه»؛ همه حالات خود را، حركات خود را، نیّات خود را، خطورات قلبی خود را در معرض و محضر علم الهی دانستن؛ در درجهی اول، این مهم است؛ و اگر این حاصل شد، آن وقت توجه ما به كارهایمان، به حرفهایمان، به رفتوآمدهایمان، به سكوتمان، به گفتنمان، بیشتر خواهد شد؛ توجه می كنیم كه چه می گوئیم، كجا می رویم، چه اقدامی می كنیم، علیه چهكسی حرف می زنیم، به نفع چهكسی حرف می زنیم. وقتی انسان خود را در محضر الهی دانست، بیشتر متوجه كارها و حركات و رفتار خود میشود. عمده اشكالات ما به خاطر غفلتی است كه از رفتار و اعمالِ خودمان می كنیم . وقتی انسان از حال غفلت خارج شود، توجه كند كه دارد دیده میشود، محاسبه میشود - «انّا كنّا نستنسخ ما كنتم تعملون»؛ همه حركات او، كارهای او در محضر پروردگار است، طبعاً مراعات می كند. با این حالت، با یك طهارتی، با یك نزاهت و پاكیزگیای، انسان وارد ماه رمضان شود - «شستشوئی كن و آنگه به خرابات خرام»؛ شستشوكرده وارد ماه رمضان شود - آن وقت در محضر ضیافت الهی حداكثر بهره را خواهد برد(بیانات رهبر انقلاب در دیدار اقشار مختلف مردم، ۱۳۹۲/۲/۲۵).
╰─┅═ঊঈ❤️ঊঈ═┅─╯
╭─┅═ঊঈ❤️ঊঈ═┅─╮
@QuranicStatmentsOfTheLeader
╰─┅═ঊঈ❤️ঊঈ═┅─╯