✍️ بلای محرومیت تدریجی از امام... در روایت است روزی امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) به همراه اصحابشان برای نماز باران به بیرون از شهر می‌رفتند. 🌹در آن روز حضرت رو به مردم کردند و فرمودند: «إنّ اللَّهَ يَبتَلي عِبادَهُ عندَ الأعمالِ السَّيِّئةِ بنَقْصِ الثَّمَراتِ وحَبْسِ البَرَكاتِ و إغْلاقِ خَزائنِ الخَيراتِ، لِيَتوبَ تائبٌ و يُقْلِعَ مُقْلِعٌ و يَتَذكَّرَ مُتَذكِّرٌ و يَزْدَجرَ مُزْدَجِرٌ»؛ ✨ خداوند بندگانش را هرگاه اعمال بدی انجام دهند، به كاهش محصولات و بازداشت بركات و بستن دَرِ گنجينه ‏هاى خير مبتلا مى‏سازد تا توبه ‏گر توبه كند و گنه‌كار دل از گناه بركند و پند گيرنده پند پذيرد و نهى شده [از گناه‏] باز ايستد. 🤔مشکلات و ابتلائات ما، همه پیام‌هایی از خداوند برای تربیت عملی ما هستند، در هر ابتلایی باید از خود پرسید: «خداوند چه پیامی برای من دارد؟!» 🔆عن امیرالمؤمنین (علیه‌السلام): «إذا رَأيتَ اللَّهَ سُبحانَهُ يُتابِعُ علَيكَ البلاءَ فقَد أيْقَظَكَ، إذا رَأيتَ اللَّهَ‏ سُبحانَهُ يُتابِعُ علَيكَ النِّعَمَ مَعَ المَعاصي فَهُوَ اسْتِدراجٌ لكَ» ❇️هرگاه ديدى خداوند سبحان پياپى بر تو بلا نازل مى‏كند، هر آينه تو را بیدارباش داده است و چون ديدى خداوند سبحان، با وجود آن كه گناه مى‏كنى، پياپى به تو نعمت مى‏دهد، اين، براى غافلگیرکردن [و به دام انداختن‏] توست. 🌀پس اگر پیاپی دچار مشکل هستیم و باز بیدار نمی‌شویم و پیام‌های از سر رحمت خدا را درک نمی‌کنیم، نبایست انتظار حل مشکلاتمان را نیز داشته باشیم؛ بلکه بایست منتظر سیلی محکم‌تری باشیم، باشد که بیدار شویم! 🔷غیر از معصومین و اولیای الهی که ابتلائات آنان برای ارتقای درجه و امتحانات الهی است، همه ما مشمول این قاعده قرآنی هستیم که: «وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ» (شورای:۳۰) هیچ مصیبتی به شما نمی‌رسد جز اینکه دست آورد خودتان است. 🟢ما همه غرق در نعمت هستیم؛ اما برایمان عادی شده است، قدردانشان از صاحب نعمت نیستیم و وقتی بخشی از این نعمت‌ها از ما گرفته شود، می‌گوییم: «بلا و مصیبت زده‌شده‌ایم»؛ گاهی فرزند و خانه و ماشین و همسر و سلامتی نعمت‌هایی هستند که برایمان عادی شده است و با بلا از ما گرفته می‌شود، گاهی نعمت‌ بزرگ‌تر از همه اینها یعنی «امام» است که از ما گرفته می‌شود. 🔺گاهی به داشتن نعمت عادت کرده‌ایم، گاهی هم به بلا و مصیبت محرومیت از نعمت عادت کرده‌ایم و نبودش را نمی‌فهمیم و برای به دست آوردنش تلاش نمی‌کنیم. ✔️امت اسلامی نتیجه ناشکری کنارگذاشتن امام از مقام خلافت و حکومت و نصرت ندادن به امیرمؤمنان(ع) را در سیلی شهادت حضرت امیر نچشید، باز ناشکری خود را ادامه داد و سیلی محکم‌تری در حاکم شدن معاویه و شهادت امام حسن (ع) خورد و از نعمت راهبری علمی و عملی امام محروم‌تر شد، اما باز بیدار نشد تا اینکه سیلی عاشورا به گوشش نواخته شد که هنوز سرخی آن بر گونه امت اسلامی باقی است. ♨️در دوره ائمه بعد از امام حسین (ع) دیگر دعوای رسمی خلافت کنار نهاده شد و امت فقط از نعمت راهبری علمی امام تا زمان امام رضا (علیه‌السلام) برای حفظ اساس اسلام بهره‌مند بود؛ اما بازهم امت ناشکری کرد و بیدار نشد و نعمت درک راهبری علمی از امام نیز از امت گرفته شد و به نعمت راهبری علمی و عملی فقهای غیرمعصوم تقلیل یافت. 📌ما تا بیدار نشویم و مسیر اشتباه رفته را بازنگردیم، این بلا و مصیبت محرومیت از امام که به آن عادت کرده‌ایم، بر ما باقی خواهد ماند. ✅✅ راهش شکر نعمت‌های موجود و تلاش برای نشان‌دادن اضطرار و لیاقت خود برای داشتن نعمت بزرگ‌تر است.