آورده اند كه شخصي در كربلا دل امام حسين عليه السلام را سوزاند، خيلي‌ها امام حسين عليه السلام رادر كربلا اذيت كردند امّا اين يك كلمه حرف دل امام حسين عليه السلام را به درد آورد، گفت: حسين! مي‌بيني اين نهر فرات مثل شكم ماهي موج مي‌زند از آن نخواهي خورد مگر آن كه از آب‌هاي جهنم بنوشي، اين كلام حضرت را رنجانيد. حضرت دستشان را بلند كردند نفرينش نمودند و فرمودند: «اللّهمّ امِتْه عَطشاناً»؛ (۲۴) خدايا او را تشنه بميران و مبتلا به بيماري عطش كن، وقتي كه به كوفه آمد، فرياد مي‌زد: «العطش الماء الماء»؛ مشك‌هاي آب را مي‌آوردند و مي‌ريختند توي حلقش، باز صدا مي‌زد «الماء الماء» چون خداست كه به آب خاصيت رفع عطش مي‌دهد؛ خدا هم اثر مي‌دهد و هم اثر را مي‌گيرد. افلاطون وقتي كه بيماري اسهال را شناخت درمانش را خودش كشف كرد اول كسي كه براي اين بيماري دوا درست كرد، افلاطون بود، خودش هم به همين بيماري مُرد. در حالاتش مي‌نويسند: وقتي كه به اين بيماري مبتلا شد، شاگردش به او گفت: استاد، يك دانه از اين دارو كه درست كرده ايد بريزيد توي آب و بخوريد. گفت: برو ليواني آب بياور، رفت ويك ليوان آب را آورد، افلاطون دوا را در آب ريخت، آب منجمد شد و بسته شد، گفت: مي‌بيني؟ گفت: بله، گفت: اين دوايي كه من درست كرده‌ام به قدري قوي است كه آب را مي‌بندد و سنگش مي‌كند، امّا وقتي كه مي‌خورم، تأثير نمي گذارد؛ او بايد اثر بدهد: «يا من اسمه دواء و ذكره شفاء» براي يك عمل جراحي، آن طرف دنيا مي‌روي و دو ميليون تومان خرج مي‌كني، خوب اگر وجوهات شرعي ات را بدهي، اگر زكات بدهي، صدقه بدهي، حقّ فقرا را بدهي، نبايد پول هايت را ببري آن طرف دنيا و خرج جراحي كني، بدان كه يك گوشه كارت خراب است كه پولها اين جوري هرز مي‌شود و مي‌رود. مي‌فرمايند: اگر انسان اهل دقت باشد، خوب است بفهمد از كجا مي‌خورد. بعضي مردم نمي فهمند اينها را از كجا مي‌خورند، واقعاً نمي فهمند. #گناهان_زبان_همراه_با_حکایت_های_زیبا