بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم 💠« روزبرگ شیعه »💠 موضوع امروز: «کاظم آل محمد (ص)»         روز سه‌شنبه، ١٣٩٩/١٢/١٩ ✍️ مناسبت روز: ۲۵رجب، طبق نقل بیشتر مورخین، سالروز شهادت هفتمین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت، حضرت امام موسی کاظم (ع) است که پس از تحمل سال‌ها شکنجه و زندان، سرانجام به دستور هارون الرشید و به دستِ سندی بن شاهک، مسموم و به شهادت رسیدند، لذا ضمن عرض تسلیت و تعزیت به محضر امام زمان (عج) و حضرت ثامن الائمه (ع) و فاطمه معصومه (س) و همه عاشقان ولایت و امامت، روزبرگ شیعه را آغاز می‌نمائیم؛ امام موسی ابن جعفر (ع) دارای القاب زیادی بوده‌اند، از جمله: «اَعبَد»، «اَفقَه»، «اسخی»، «اكرم»، «احسن»، «امین»، «صابر»، «صالح»، «باب الحوائج»، «زین المجتهدین» و...؛ اما مهمترین لقب ایشان «کاظم» است لذا در سخن امروز به معنای این لقب می‌پردازیم؛ آنچه که در معنای «کاظم» بین مردم شهرت دارد، «فروبرنده خشم» است؛ اما شاید همواره این سؤال در پستوی ذهن و قلب شیعیان مطرح بوده که؛ آیا معنای «فروخورنده خشم» آن هم به‌عنوان یک صفت برای امام معصوم با عصمت اهل‌بیت(ع) سازگار است؟ با احتساب این معنای ظاهری، باید گفت امام هفتم شخصی بودند که به‌دلیل شرایط سخت زندگی و فشار و اختناق حکومت ظالم عباسی، و بی وفایی برخی از یاران خود، همیشه در حال عصبانیت و خشم بوده‌اند و در این حال، مدام خشم خود را فرو می‌خوردند! مسلماً انتساب این معنا به امام کاظم(ع)، نمی‌تواند شایسته امامت و عصمت آن امام معصوم باشد! و این معنا با آیه تطهیر که اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) را از هر رِجس و زشتی، مصون می‌داند، مغایرت دارد؛ زیرا هر خشمی هرچند اندک باشد، در وهله‌ی اول نشانگر غلبه‌ی قوه قهریه یا غضب بر روح و جان آدمی است که این معنا دور از شأن امام معصوم است؛ از این رو مفهوم «کاظم» باید فراتر از «فروبرنده خشم» باشد! شاید اصلی ترین دلیل برداشت این معنا، آیه ١٣۴ سوره آل‌عمران باشد که خداوند در این آیه می فرماید: «الَّذینَ یُنْفِقُونَ فِی السَّرّاءِ وَ الضَّرّاءِ وَ الْکاظِمینَ الْغَیْظَ وَ الْعافینَ عَنِ النّاسِ وَ اللّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ»؛ مترجمین و مفسرین در معنای این آیه آورده‌اند که خداوند سه صفت را برای نیکوکاران و محسنین برشمرده است: « ١. آنهایی که در فراخى و تنگى انفاق مى‏‌کنند؛ ٢. خشم خود را فرو مى‏‌برند؛ و ٣. از مردم در مى‏‌گذرند...» البته معنای اولیه "کاظم الغیظ" همین است و برای امثال ما، فرو بردن خشم، فضیلت بزرگی است! اما مسلماً می‌توان معنای بالاتری را نیز برای «کاظم» اراده نمود، و آن، اینست که، کاظم کسی که همواره آرامش خود را در برابر تمامی زشتی‌ها و بدی‌ها و رفتارهایی که برخاسته از حالت خشم و عصبیت است، حفظ می‌نماید! و اصلاً خشم و غضب و دیگر رذائلِ در این زمینه، در وجود او، ورود پیدا نمی‌کند! قطعاً این معنا، می‌تواند شایسته امام معصوم باشد، چراکه پیشوای هفتم، کوهی از بردباری و صبر بودند و لقب کاظم برای آن حضرت، حاکی از این خلق نیکو و نشانه شهرت ایشان به حلم و گذشت است که بدی ها و ناسزاها و خشم دیگران را با نیکی و احسان و گذشت، پاسخ می دادند! امام کاظم (ع) نه تنها در برخورداری از این صفت، بی نظیر و سرمشق و الگو بوده‌اند، بلکه به لحاظ ارجمندی و اهمیت این خصلت، آن را همواره به دیگران سفارش می کردند، چنانچه در روایت آمده که آن حضرت به فرزندان گرامیشان فرمودند: «سفارشی برای شما دارم که اگر آن را مراعات کنید، سود فراوان خواهید برد، پس اگر کسی نزد شما آمد و در گوش راستتان چیزی که ناخوشایند شما بود، گفت! و سپس در گوش چپتان عذرخواهی کرد، عذر او را بپذیرید و از او بگذرید!» و همچنین در روایات آمده که حضرت نه تنها از کسانی که به ایشان بدی کرده و ستم روا می داشتند، می گذشتند، بلکه به آنها نیکی و احسان می کردند تا روح شرارت و خودخواهی، از نَفْسِ آنها، رَخت بربندد! سیره امام کاظم (ع) نسبت به جمیع دشمنان و مخالفان، همواره موضع لطف و احسان بوده و مصداق آیه مبارکه ٣۴ سوره فصلت، که خداوند می‌فرماید: «و نیکى با بدى یکسان نیست؛ (بدى دیگران را) با شیوه‏ بهتر (که نیکى است، جواب دهید و) دفع کنید، که در این هنگام، آن کس که میان تو و او دشمنى است همچون دوست، با تو گرم مى‏شود (و عداوتش تمام مى‏ شود). ✍️ بدیهی است آن امام همام با سیره خود به مسلمانان، درسی ارزشمند داده و تأکید داشتند که فردی می‌تواند مدعی شیعه بودن و پیروی از مکتب اهل‌بیت (ع) را نماید که مُتخَلّق به اخلاق کاظمی باشد! 📚 برداشتی از کتاب «تحلیلی از زندگانی امام کاظم (ع)» اثر شریف قرشی با ترجمه محمدرضا عطایی. ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG