✳ شعور عادی و شعور عالی! 💠 مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً...از مرد و زن، هر كس كار شایسته انجام دهد در حالی كه مؤمن باشد، مسلماً او را به زندگی پاك و پاكیزه‌ای زنده می‌داریم (نحل، ۹۷) 🔻 #قرآن توصیه می‌کند که انسان می‌تواند #ادراک والاتر و قلبی دیگر داشته باشد. #شعور انسان، محدود به این حد نیست؛ بلکه شعور دیگری نیز می‌تواند داشته باشد که با #عمل_صالحِ از روی #ایمان به‌دست می‌آید. #شعور_عادی از تجربه و استدلال و منطق به‌دست می‌آید ولی #شعور_والا از طریق ایمان و عمل صالح حاصل می‌شود. 🔸 اگر عمل صالح ناشی از ایمان نباشد، اثر حیاتی و شعور #طیب ندارد. چون عملِ با قید ایمان است که انسان به آن متصف می‌شود. همان‌طور که قبلا درباره‌ی #علم گفتیم که علم تا با #عمل همراه نباشد انسان را متصف به عالم‌بودن نمی‌کند و صرفا قطع عذر است، عمل نیز تا زمانی که از ایمان سرچشمه نگرفته باشد، نمی‌تواند خاصیت #سازنده و #احیاکننده داشته باشد. 👤 مرحوم آیت الله حائری شیرازی 📖 از کتاب با علی در صحراص ۳۹