گاهی فکر میکنم اگر قرار بود برای واژه انسان مترادف قرار دهیم، آن واژه ی "دلتنگ "بود انگار دلتنگی از آدم ها جدایی ناپذیر است همیشه دلتنگ چیزی یا کسی هستیم؛ دلتنگ عزیزی، لبخندی، دلتنگ راه رفتن کنار کسی، دلتنگ حرف زدن با کسی، صدای کسی ، چهره کسی ، گرمای آغوش‌کسی.. اما گاهی دلتنگی ها مضاعف است مثل دلتنگی برای جمعی... برای محبت و صفا در یک مکان برای خنده های بی امان و بی دلیل کنار دوستان حتی دلتنگی برای ناراحتی ها و بحث های ساده ای که آخرش به محبت و عشق تبدیل میشد.. خلاصه که یکی از چیزهایی که مارا بزرگ میکند همین دلتنگی است، اما سخت تر از همه ی سختی هاو امتحان های دنیاست . تنها کاری که آدم میتواند بکند صبر است و مرور خاطرات زیبا. اما گاهی یکی از این خاطرات از حصار دلتنگی رد میشود و فرار میکند و تبدیل به قطره ی اشکی گرم و زلال میشود. چه میشود کرد. خدارا شکر که اورا داریم تا بااو حرف بزنیم و آرام شویم... جهادیه دیگه... به یاد جمع باصفای اردوی جهادی روزهای گرم مرداد ۱۴۰۲ به همت حوزه شهید سلیمانی دانشگاه های فنی استان همدان #جهادی #طنز_جهادی #اردوی_جهادی #بسیج_دانشجویی #جهاد_ادامه_دارد #دانشگاه_فنی_و_حرفه_ای_استان_همدان #جهادیه_دیگه ┄┅┅┅✦ 🇮🇷 ✦┅┅┅┄ #بسیج دانشجویی دانشگاه فنی زینب کبری (س) 🆔 @zenab1401