اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم باسلام وادب خدمت باسعادت عزيزان وتوفیق شناخت حکمتهای الهی وغافل نشدن ازرحمت خدا یاالرحم الراحمین مفهوم شناسی نوع نگاه انسان به رحمت الهی ازمنظر کلام وحی درقرآن نقش نوع نگاه انسان به عالَم، تأثير مستقيمي در موفقيت يا شكست انسان دارد. در روايتي از امام سجاد(عليه السلام) آمده است كه: «وَ قِيلَ لَهُ [امام سجّاد(عليه السلام)] يَوْماً: إنّ الحَسَنَ البَصْرِى قَالَ: لَيْسَ العَجَبُ مِمَّنْ هَلَكَ كَيْفَ هَلَكَ؟ وَ إنَّمَا العَجَبُ مِمَّنْ نَجَا كَيْفَ نَجَا. فَقَالَ(عليه السلام): أنَا أقُولُ: لَيْسَ العَجَبُ مِمَّنْ نَجَا كَيْفَ نَجَا وَ أمَّا العَجَبُ مِمَّنْ هَلَكَ كَيْفَ هَلَكَ مَعَ سِعَةِ رَحْمَةِ اللهِ»( (به امام سجّاد(عليه السلام) گفته شد حسن بصرى مى‌گويد: كسانى كه گمراه مى‌شوند تعجّب ندارد؛ بلكه آنهايى كه هدايت مى‌شوند تعجّب دارد. امام(عليه السلام) فرمودند: من مى‌گويم كسانى كه هدايت مى‌شوند تعجّب ندارد؛ بلكه آنهايى كه گمراه مى‌شوند تعجّب دارد كه با وجود رحمت واسعه الهى چگونه گمراه شده‌اند!) خدا از فضلش بر خود رحمت نوشته است در آیه 12 سوره انعام می‌فرماید: ...قُلْ لِلَّهِ كَتَبَ عَلى‌ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ... بگو: براى خداوند است كه بر خود، رحمت را مقرّر كرده است. پس خدا از فضلش بر خود رحمت نوشته است و این جای هزاران شکر دارد. اگر خدا بر خود غضب مقرر می‌کرد چه کسی را توان آن بود که او را به رحمت وادارد؟ دیدگاه انسان‌ها به رحمت الهی دو نوع است: نگاه اول به رحمت الهی انسان با این دیدگاه که خدا گناهان را می‌بخشد و رحیم است، گناه کرده و از گناه لذت می‌برد و نادم نمی‌شود. مثَل چنین کسی مانند این است که خانه ما می‌آید و چیزی از خانه ما می‌دزدد؛ بعد در پاسخ به این سوال که چرا از خانه ما دزدی کردی می‌گوید: من دیدم شما انسان ساده و خوبی هستی و با من کاری نداری دزدیدم. این دزدی او با این نیت برای ما سنگین است، چون ما را انسان عاجز و حقیری تصور می‌کند و ما از گناه او نمی‌گذریم. خدا نیز در این حالت از بنده نمی‌گذرد. نگاه دوم به رحمت الهی در حالت دوم، انسان به رحمت خدا امید دارد و از رحمت خدا سوءاستفاده نمی‌کند؛ بلکه در یک موقعیت گناه قرار می‌گیرد که نمی‌تواند بر شیطان غلبه کند، نادم و پشیمان می‌شود، اینجا به رحمت خدا امیدوار می‌شود که خدا او را می‌بخشد پس توبه می‌کند؛ چون اگر امیدوار نشود، توبه نمی‌کند و در گناه می‌ماند. رحمت خدا هم دقیقا در اینجا نمود پیدا می‌کند. به طور مثال: کسی میهمان باشد گوشیِ ما را بدزدد و بگوید نیاز داشتم، نتوانستم جلوی نفسم را بگیرم! شما انسان بزرگی هستید، امیدوارم مرا ببخشید. اینجا احتمال دیدن رحمت میهمان از سوی میزبان متصور است. قلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ بگو اى بندگان من كه بر خويشتن زياده‏‌روى روا داشته‏‌ايد از رحمت‏ خدا نوميد مشويد در حقيقت ‏خدا همه گناهان را مى‌‏آمرزد كه او خود آمرزنده مهربان است. اگر در این آیه دقت کنیم، خداوند مژده‌ی رحمت را به کسانی داده است که معصیت کرده و احتمال می‌دهند خدا آنها را به‌خاطر بزرگیِ گناه‌شان، نبخشد و امیدی توبه ندارند. هیچ جایی نفرموده گناه کنید و به رحمت من امیدوار باشید. سوره انعام آیه ۱۲ سوره زمر آیه ۵۳ إعلام الورى بأعلام الهدى، طبرسى، فضل بن حسن . ص 261، الفصل الرابع (في ذكر بعض مناقبه و فضائله). التماس دعا دارم 📌 #سواد_رسانه_ای ✅« #جهاد_تبیین؛ یک فریضه قطعی و فوری است » عضویت👈 @RasdGolestan 🆔