رباعی هایی در توصیف زیارت جامعۀ کبیرۀ امام هادی شاعر : هستی محرابی نوع شعر : مدح و مناجات با ائمه وزن شعر : مفعول مفاعلن مفاعیلن فع قالب شعر : رباعی در جـامـعـۀ کـبـیـره انــوارِ خــدا گــردیـد هــویــدا ز درِ بـیـت ولا فرمود امـام هـادی ای اهلِ یقـیـن یک لحظه ز ما شما نگردید جدا! *********** با جـامـعـۀ کـبـیـره مـن مـأنـوسـم تـا مـرقـد هـر امـام را مـی‌بـوسـم با امرِ امام هـادی هر جا که روم دلدادۀ حـضرتِ رضا در طـوسم! *********** در جامعۀ کبیره توحید و ولاست این امرِ ولایت از خـدای داناست توحـید، خدا، نورِ ولا بـنـده‌گیست خوشبخت هر آنکس که دلش جای شماست! *********** در جامـعـه روی کـربـلا را دیدم در باغِ دعـا عـطـرِ شـفـا را دیدم ماندم که چه سرّیست در آن هر دم من هـر بـنـدِ زیـارتـش خـدا را دیـدم! *********** می‌رسد عطرِ ولا از هر فرازِ جامعه من فدای واژۀ سوز و گدازِ جامعه توشه بر دارید لحظه لحظه از ذکرِ دعا جامعه بیمه شود از رمز و رازِ جامعه!