#بعثت 🔷 دو: انتظار جهانی عصر بعثت، ادیان مدعی آن روز، همچون مسیحیت و یهود، از شخصی می‌گفتند که ظهور می‌کند و جهان را از فتنه و ستم و بی‌عدالتی پاک می‌سازد. بیشترین ترویج این عقیده، از سوی جهان مسیحیت بود. کشیشان و عالمان مسیحی که در جهان آن روز، در معرض تهاجم شدید شرک و کفر بودند، برای مبارزه با آن فساد و برای اینکه مومنان را امیدوار نگه دارند، آیاتی را که در انجیل مربوط به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله است، می‌خواندند. «الَّذِینَ یتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِی الْأُمِّی الَّذِی یجِدُونَهُ مَکْتُوباً عِنْدَهُمْ فِی التَّوْرَاةِ وَ الْإِنْجِیلِ (۷) آنان که از این رسول، این پیامبرامی، که نامش را در تورات و انجیل می‌یابند، پیروی می‌کنند». از سوی دیگر، یهودیان نیز منجی آخرالزمان را از خویش می‌دانستند. یهودیانی که در مکه زندگی می‌کردند، به یمن، حبشه و شام هجرت کردند. نجران یمن که مرکز مسیحیان بود، از اخبار مربوط به پیامبر آخرالزمان موج می‌زد. همه منتظر او بودند. آنان تا اهالی مکه را می‌دیدند، می‌پرسیدند: در شهر شما اتفاقی نیفتاده است؟ (۸) چون مطابق کتاب‌های آنان، پیامبر موعود، در جبل فاران که همان جبل النور و غار حرا در مکه است. (۹) ظهور می‌کرد. این خبر به مکه رسید و دهان به دهان می‌گشت. مسیحیان در عصر نزدیک به بعثت، به مکه مهاجرت کردند. کشیش‌ها و عالمان آن روز، آستانه ظهور را نزدیک می‌دیدند و برای درک حضور پیامبر آخرالزمان به مکه رفته بودند. آنها براساس تفاوت برداشت‌هایشان از تورات و انجیل، مکان‌هایی متفاوت را برمی‌گزیدند (۱۰) و در این مکان‌ها منتظر ظهور بودند. زمانی حضرت عبدالمطلب برای تجارت به یمن که در عصر تولد پیامبر در سلطه ایرانیان قرار داشت، رفته بود. شبی فرماندار یمن، عبدالمطلب را در خلوت فرا خواند و گفت: می‌خواهم رازی از رازهای خود را برایت بازگویم و از تو می‌خواهم آن را پنهان كنی تا هنگام ظهور فرار رسد. در شهر شما طفلی خوش‌رو و خوش‌قامت به دنیا آمده که یگانه اهل زمین است. در کتاب‌های بنی‌اسرائیل، وصف او از ماه شب چهاردهم و روشن‌تر است. او پس از بیان ویژگی‌های پیامبر موعود، آهی از حسرت کشید و ادامه داد: کاش در عصر پیامبری او بودم و از جان یاری‌اش می‌کردم. سپس عبدالمطلب را به پاسداری از او در برابر یهود سفارش کرد و هشدار داد که اگر آنها او را بیابند، وی را خواهند کشت. (۱۱) پی‌نوشت‌ها: ۲- روژه گارودی، نویسنده و محقق فرانسوی که به دلیل تالیف کتاب‌های ضد صهیونیسم محاکمه شد. در یکی از تالیفات خود به موضوع یهودستیزی با افسانه نژادکشی بنی‌اسرائیل اشاره کرده و مطالبی شگفت از منابع غربی در این‌باره آورده است. (ر.ک: تاریخ یک ارتداد، ص ۱۷۶) ۳- در این‌باره. ر.ک: حاج بابا قزوینی یزدی، محضر الشهود فی ردّ الیهود. ۴- بقره، آیه ۱۷۴. ۵- خداوند در آیه ۱۴۶ سوره بقره می‌فرماید: «الذین آتیناهم الکتاب یعرونه کما یعرفون أبنائهم و ان فریقا منهم لیکتمون الحق و هم یعلمون : اهل کتاب همچنان که فرزندان خود را می‌شناسند، او را می‌شناسند ولی گروهی از ایشان در عین آگاهی حقیقت را پنهان می‌دارند.» در روایت نیز نقل شده است که عبدالله بن سلام می‌گفت: والله ما می‌شناسیم محمد را زیاده از آنچه فرزندان خود را می‌شناسیم، زیرا که وصف آن حضرت را در کتاب‌های خود خوانده‌ایم و در آن شک نداریم و وقتی او را در میان شما می‌بینیم، گویی متوجه فرزندمان شده‌ایم. (ر.ک: تفسیر القمی، ج۱، ص ۱۹۵). ۶- نساء، آیه ۱۵۶. ۷- اعراف، آیه ۱۵۷. ۸- السیره، الحلبیه، ج۱، ص۱۱۳. ۹- التوحید صدوق، ص۴۲۷؛ عیون اخبار الرضا، ج۲، ص۱۴۸. ۱۰- دیرهای بین راه‌ها، که در روایات اسلامی نام آنها به مناسبت‌های مختلف آمده است که مثلاً امیرالمومنین علیه‌السلام از آن عبور کرده یا سر امام حسین علیه‌السلام در راه شام بدآن‌جا راه یافته است. از این گروهند. ۱۱- بحارالانوار، ج۱۵، صص ۱۴۸-۱۵۰؛ البدایة و النهایة، ج۲، ص ۳۲۹ و ۳۳۰.