«اشک حسرت» عشق، غربت، مظلومیت، اشک، آه، مادر، کوچه، چادر خاکی، ... وقتی از حسن مجتبی -علیه السلام- سخن می‌گوییم، انگار همه‌ی این کلمات میان قلب و دلمان تاب می‌خورند. تاب می‌خورند و اشک می‌شوند؛ تاب می‌خورند و اندوه می‌شوند؛ تاب می‌خورند و حسرت می شوند؛ همان حسرت چندین ساله. حسرت غریب ضریحی بزرگ و پرعظمت، و صحنی که شایسته‌ی بقیع باشد. شهادت غریب مدینه تسلیت باد.