«اشک حسرت»
عشق،
غربت،
مظلومیت،
اشک،
آه،
مادر،
کوچه،
چادر خاکی، ...
وقتی از حسن مجتبی -علیه السلام- سخن میگوییم،
انگار همهی این کلمات میان قلب و دلمان تاب میخورند.
تاب میخورند و اشک میشوند؛
تاب میخورند و اندوه میشوند؛
تاب میخورند و حسرت می شوند؛
همان حسرت چندین ساله.
حسرت غریب ضریحی بزرگ و پرعظمت،
و صحنی که شایستهی بقیع باشد.
شهادت غریب مدینه تسلیت باد.