📔 روز هفدهم: گزیده پیام‌های آیات ۴ و ۵ سوره‌ی بقره 🔮 یک آیه، یک دنیا معرفت 🔮 🔖 قسمت اوّل: 1⃣ تا انسان ایمان به غیب نداشته باشد، رسالت‌ها را نمی‌پذیرد و به کتب و پیامبران الهی ایمان نمی‌آورد --> (الذین یؤمنون بالغیب و... (3) و الذین یؤمنون بما أنزل الیک و... (4)). 2⃣ مرتبه‌ی قرآن و بقیّه‌ی کتب آسمانی، بسیار فراتر است از آن‌چه که ما درک می‌کنیم --> (أنزل). 3⃣ مرتبه‌ی قرآن از تمام کتاب‌های آسمانی بالاتر است --> (اوّل: «بما أنزل الیک»، بعد: «ما أنزل من قبلک»). 4⃣ تا انسان به آخرین کتاب ایمان نیاورد، به کتاب‌های قبلی ایمان ندارد «چون که صد آمد، نود هم پیش ماست». بنابراین یهودیان و مسیحیان به کتاب خودشان هم ایمان ندارند، چون در کتاب آن‌ها ایمان به پیامبر آخرالزّمان تذکّر داده شده است --> (بما أنزل الیک و ما أنزل من قبلک). 5⃣ یقین به آخرت، آن‌قدر مهم است که انتهای مسیر تقوا به حساب می‌آید --> (و بالآخرة هم یوقنون). 6⃣ فقط کسانی به این باور و یقین می‌رسند که تمام مسیر تقوا را پلّه پلّه، به تدریج و مداوم طی کرده باشند. از این‌جا می‌توان فهمید تقوا، «مقام» است؛ «حال» نیست. در عرفان، «حال»، واردِ غیبی است که بر دل عارف می‌تابد ولی ماندگار نیست، امّا «مقام» تمرینی است که سالک، در مسیر تهذیب نفس، انجام می‌دهد و پایدار است --> (تمام افعالی که در آیه‌های ۳ و ۴ درباره‌ی «متّقین» آمده‌اند، فعل مضارع هستند و دلالت بر استمرار و تداوم دارند). 🔺 @RooyinDezh