🔹تفکر انتقادی گمشده روانشناسان ایرانی
دکتر بی. اس. هِلد (Held, B. S)؛ استاد روانشناسی و پژوهشگر مطرح کالج بودوین آمریکا:
آیا روانشناسانِ جریان اصلی، انتقادی فکر میکنند؟ تقریباً هیچ!
او میگوید علی رغم اینکه در روانشناسی، تفکر انتقادی به طور مداوم، خاص و آشکارا برای همه دانشجویان و متخصصان مورد تأکید قرار میگیرد؛ امّا خود روانشناسان معمولاً روانشناسی را در معرض ارزیابی انتقادی قرار نمیدهند!
روانشناسانِ جریان اصلی اغلب
#فلسفهها،
#روشهای_تحقیق و
#شیوههای_حرفهای خود را بدیهی میدانند!
⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️
کاش دوباره یک دکتر مرتضی نصفتِ دیگری از روانشناسان دانشگاهی برمیخاست و نهیبی بر سر دانشجویان میکشید که هان چه نشستهاید در غرق تقلید از یافتههای دیگران؟!
همو که حدود 60 سال پیش، در 1343 شمسی در مقاله «آینده روانشناسی در ایران: تقلید یا تحقیق» این موضوع مهم را به روانشناسان ایرانی هشدار داد!
کاش دوباره یک دکتر دادستانِ دیگری حواس استادان و پژوهشگران روانشناسی را به این موضوع حیاتی جلب میکرد که با این روند تقلیدگریِ محض، «روانشناسی ایران در معرض سقوط به یک پرتگاه عمیق قرار میگیرد!».
کاش یک دکتر ملک بدری دیگری در میان کشورهای اسلامی برمیخاست و فریاد «العلماءُ النفس المسلمون فی جُحر الضّب: روانشناسان مسلمان در سوراخ سوسمار» را سر میداد و روانشناسان را از تقلید بی چون و چرا؛ بدون تفکر، و بدون انتقاد از یافتههای فردگرایانه جریان اصلی باز میداشت!
کاش لااقل از خود سوال میکردیم چرا دکتر ویلیام کیل پاتریک؛ استاد دانشگاه بوستون آمریکا در کتاب «فریفتگی روانشناختی» نوشت که روانشناسی موجود، با شکست مواجه شده؛ و نتوانسته است مشکلات و آسیبهای جامعه آمریکا را حل کند!
کاش لااقل به حسرت خوردن دکتر سوزان مک دنیل؛ رئیس وقت APA در سال 2016 توجهی میکردیم که خطاب به روانشناسان آمریکایی نوشت: «به شرق نگاه کنید! روانشناسی غربی چیزهای زیادی میتواند از سازمانهای روانشناسی شرقی یاد بگیرد!»
کاش به قول دکتر فتحعلی مقدم؛ استاد ایرانی دانشگاه جورج تاون (واشینگتن دیسی) تحت «سیطره ایدئولوژی فردگرایانه روانشناسیِ آمریکایی» نمیماندیم، و از «جهان سومی» بودن خارج میشدیم؛ و به داشتههای فرهنگ ایرانی-اسلامی خود باور میکردیم!
کاش از این تخدیرشدگی رها شویم؛ و به خود آئیم و دانش خود را، خود بنا کنیم!🌱
#نقد_روانشناسی_غربی
✍️دکتر حمید رفیعی هنر
.
🌷🇮🇷🌷