اصل مطلب صحیح است مثال هم زیبا هست و حقیر احتمال میدهم که از روایات گرفته شده باشد: این مطلب که آنچه سبب می‌شود ما به خدا برسیم تعبد به شرع و فرمانبرداری از فرامین الهی است مورد اتفاق همه مکاتیب اسلامی است مگر صوفیه که از اسلام خارج اند. منتهی آنچه از قرآن و روایات استفاده می‌شود آن است که تنها چیزی که سبب قبولی این اعمال می‌شود و اثر مطلوبی که مورد انتظار از این اعمال است را به آنها می‌دهد اعتقاد به مسئله ولایت حضرت امیر المومنین علیه السلام هست. به چند مورد به نحو اختصار اشاره میشود: ١-در قرآن کریم خدای متعال در آیه اکمال دین به این نکته اشاره میفرماید: بعد از آن که مردم، نماز و روزه و حج و جهاد و... را عمل می‌کردند هنوز دینشان ناقص است اما بعد از تبلیغ ولایت و بیعت با حضرت امیر المومنین علیه السلام خداوند می‌فرماید ما دین شما را کامل کردیم و دین با ولایت را قبول داریم، پس اگر دینی ولایت نداشته باشد نه تنها ناقص است بلکه خدا هم آن را قبول ندارد. (الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن دِينِكُمْ فَلاَ تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِ الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينا) ٢-در چندین حدیث که هم شیعه و هم غیر شیعه نقل کردند پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به صراحت اعلام فرمودند کسی که ولایت نداشته باشد ولو خیلی هم أهل عبادت باشد نهایتا جهنمی خواهد بود که به یکی از آنها اشاره میشود: "رسولخدا صلى اللّه علیه و آله و سلّم: «لو أنّ عبداً عبد اللّه ألف عامٍ و ألف عامٍ و ألف عامٍ بین الرکن و المقام، ثمّ لقى اللّه عزّ و جلّ مبغضاً لعلىّ بن أبى طالبٍ و عترتى، أکبّه اللّه على منخریه یوم القیامة فى نار جهنّم » (فرائد السمطین، ج 1، ص 331، ح 257) اگر بنده‏اى چند هزار سال بین رکن و مقام (کنار خانه خدا) خدا را عبادت و بندگى کند، ولى خدا را در حالى ملاقات کند که دشمن على و عترت من باشد، خداوند او را در قیامت با صورت در آتش جهنّم مى‏اندازد. " ٣-در روایت شریفی که معروف است به برادر زیارت جامعه کبیره حضرت رضا علیه السلام صراحتا می‌فرمایند که نماز و روزه و... با ولایت قبول میشود: "... إِنَّ اَلْإِمَامَةَ زِمَامُ اَلدِّينِ وَ نِظَامُ اَلْمُسْلِمِينَ وَ صَلاَحُ اَلدُّنْيَا وَ عِزُّ اَلْمُؤْمِنِينَ إِنَّ اَلْإِمَامَةَ أُسُّ اَلْإِسْلاَمِ اَلنَّامِي وَ فَرْعُهُ اَلسَّامِي بِالْإِمَامِ تَمَامُ اَلصَّلاَةِ وَ اَلزَّكَاةِ وَ اَلصِّيَامِ وَ اَلْحَجِّ وَ اَلْجِهَادِ وَ تَوْفِيرُ اَلْفَيْءِ وَ اَلصَّدَقَاتِ وَ إِمْضَاءُ اَلْحُدُودِ وَ اَلْأَحْكَامِ وَ مَنْعُ اَلثُّغُورِ وَ اَلْأَطْرَافِ... الکافي ج ۱، ص ۱۹۸" ٤- و آخرین موردی که از بین هزاران دلیل خدمتتان عرض میکنم این روایت شريفه است که شاید صراحت بیش تر باشد: "قَالَ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ: اَلنَّظَرُ إِلَى عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عِبَادَةٌ، وَ ذِكْرُهُ عِبَادَةٌ، وَ لاَ يَقْبَلُ اَللَّهُ إِيمَانَ عَبْدٍ إِلاَّ بِوَلاَيَتِهِ وَ اَلْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِهِ . المحتضر ج ۱، ص ۱۷۶"