شاید زمین خواب تو را می‌دید آن روز وقتی شاخه ها گل کرد وقتی که تقویم زمستانی بر خنده‌ی سبزت توسل کرد جای قدمهای تو گل می‌کاشت دست طبیعت، بعد از آن رویا دیدم که دنیامان گلستان شد در سالروز رفتن سرما اصلا بهار عشق یعنی تو بی تو، زمستان فصل تکراریست سهم زمین بی مطلع رویت یک سینه زخم خویشتن داریست #مهتاب_بهشتی #شعر_انتظار اللهم ارنی الطلعه الرشیده ان شاالله