(۲) 🌟امام صادق (علیه السلام) فرمود: (از کلام خداوند) در تورات چهار مکتوب است و چهار مطلب کلیدی قرین با آنهاست: « ۱. هر کس صبح کند در حالی که حزین (و حریص به دنیا) باشد، (در حقیقت) در حالی صبح کرده که خشم به پروردگارش دارد؛ ۲. هر کس شکایت کند بر مصیبتی که بر او فرود آمده، پس (در حقیقت) همانا دارد شکایت می‌کند بر پروردگارش؛ ۳. هر کس در برابر ثروتمندی خود را خوار کند تا چیزی از مال آن ثروتمند به او برسد، (در حقیقت با این حس ذلت مقابل اغنیا) دو سوم دینش از بین رفته است؛ ۴. و هر کس از این امت، (حتی) از کسانی که قرآن را خوانده اما وارد آتش میشود، او از آنان است که آیات خدا را به تمسخر (و بازی) گرفته است. و آن چهار مطلب کلیدی که قرین آنها می‌باشد این است که: ۱. با هر کس هر گونه که رفتار کنی، با تو همان‌گونه رفتار کنند (کما تَدین تُدان)؛ ۲. هر کس که مالکیتی (یا مقام و ملوکیتی) بیابد، خودخواه و مستبد می‌شود؛ ۳. هر کس که مشورت نکند، پیشمان می‌گردد؛ ۴. و فقر و تهیدستی همان بزرگترین مرگ است. » 🔸 ✨قال الصادق (علیه السلام) : کان فیما أوصي به رسول الله (صلی الله علیه و آله) علیّاً (علیه السلام): یَا عَلِیُّ! فی التوراة أربع إلي جنبهنّ أربعٌ ... الی جنبهن أربعٌ: « مَن مَلَکَ اسْتَأْثَرَ، وَ مَنْ لَم یَسْتَشِرْ یَندَمْ، "کَمَا تَدِینُ تُدَانُ" وَ الفَقْرُ المَوْتُ الْأَکْبَرُ »، فَقِیلَ لَهُ: الفَقْرُ مِنَ الدِّینَارِ وَ الدِّرهَمِ؟ فَقَالَ: الفَقْرُ مِنَ الدِّینِ. (بحارالانوار ج۷۴ ص۶۳) 🌟امام صادق (عليه السلام): رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در وصیت هایش به امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) فرمودند: یا علی! در تورات است که چهار چیز با چهار چیز قرین است: هر که به دنیا حریص باشد به خدا خشمگین است؛ هر که از مصیبتی شکوه کند از خدا شکایت کرده؛ هر کس که در برابر توانگری برای ثروتش تواضع کند، دو سوم دینش از دست رفته است؛ و هر که از این امت وارد دوزخ شود، از آنهاست که آیات خدا را به مسخره و بازیچه گرفته است. و نیز چهار چیز در کنار چهار چیز است: هر که ملک یابد، مستبد شود و هر که مشورت نکند، پشیمان شود. هر عملی مکافاتی دارد؛ فقر مرگ بزرگ تر است. پرسیدند: «فقر درهم و دینار؟ » فرمود نه، فقر دین. 🔸 ✨فی الصحیح، قال: کَانَتِ امرَأَةٌ عَلَی عَهدِ دَاوُدَ ع یَأْتِیهَا رَجُلٌ یَستَکْرِهُهَا عَلَی نَفسِهَا، فَأَلقَی الله (عزوجل) فِی نَفْسِهَا فَقَالَت لَه:ُ إِنَّکَ لَا تَأْتِینِی مَرَّةً إِلَّا وَ عِندَ أَهْلِکَ مَن یَأْتِیهِمْ؛ قَالَ فَذَهَبَ إِلَی أَهلِهِ فَوَجَدَ عِندَ أَهْلِهِ رَجُلًا !! فَأَتَی بِهِ دَاوُدَ (علیه السلام) فَقَال:َ یَا نَبِیَّ اللَّهِ أَتَی إِلَیَّ مَا لَم یُؤْتَ إِلَی أَحَدٍ! قَالَ: وَ مَا ذَاکَ؟ قَالَ: وَجَدتُ هَذَا الرَّجُلَ عِندَ أَهلِی! فَأَوحَی اللَّهُ (عزوجل) إِلَی دَاوُد: «قُلْ لَهُ: کَمَا تَدِینُ تُدَانُ» (من لا یحضره الفقیه ص۴۷۱؛ بحارالأنوار ج۱۴ ص۴۱) 🌟در دوران داوود (علیه السلام) زنی پاک بود که مردی سراغ او می‌رفت و آن زن از عمل زشت آن مرد کراهت داشت، پس خداوند به آن زن القا کرد که وی به آن مرد گفت: همانا هر یک‌بار که تو نزد من می‌آیی مردی هم به سراغ زن خودت می‌رود و (مبا اوست، پس مرد نزد زنش رفت و مردی را با او دید، پس آن مرد را نزد داوود (علیه السلام) آورد و گفت: ای پیامبر خدا، بلایی بر سرم آمده که بر سر کسی نیامده؛ داوود گفت: چه شده؟ گفت: این مرد (فاجر) را نزد همسرم یافتم، پس خداوند به داوود وحی کرد که: «به او بگو: "کما تَدین تُدان"، آن گونه که بر سر دیگران می‌آوری بر سر خودت می‌آید». 💫طبق همین قاعده، مولا امام صادق (علیه السلام) می‌فرمایند: «بَرُّوا آبَاءَکُم یَبَرَّکُم أَبْنَاؤُکُم، وَ عِفُّوا عَن نِسَاءِ النَّاسِ تَعِفَّ نِسَاؤُکُم»؛ 🌟 «با پدران خود به نیکی رفتار کنید تا فرزندانتان با شما به نیکی رفتار نمایند، و نسبت به ناموس و زنان مردم به عفت و پاکی رفتار کنید تا دیگران با ناموس و همسران و محارم شما عفت ورزند و پاک‌دامنی بورزند. (کافی ج۵ ص۵۵۴) 💫 ✨عن الصادق (علیه السلام) قال: لَمَّا أَقَامَ العَالِمُ الجِدَارَ أَوحَی اللَّهُ إِلَی مُوسَی: «أَنِّی مُجَازٍ الأَبْنَاءَ بِسَعْیِ الآبَاءِ إِن خَیرٌ فَخَیرٌ وَ إِن شَرٌّ فَشَرٌّ، لَا تَزْنُوا فَتَزنِیَ نِسَاؤُکُم وَ مَن وَطِئَ فَرشَ امرِئٍ مُسلِمٍ وُطِئَ فِرَاشُهُ، کَمَا تَدِینُ تُدَانُ» (بحارالانوار ج۷۶ ص۲۶) 🌟امام صادق (علیه السلام) : وقتی عالم [خضر](ع) دیوار را درست کرد خداوند به موسی (ع) وحی کرد که ما فرزندان را به عمل و تلاش پدرانشان جزا می‌دهیم، اگر خوب بود که خوب و اگر بد بود که بد. زنا نکنید که با زنان شما زنا می‌شود، و کسی که در بستر مرد مسلمانی با زنش زنا کند بر زنش زنا می‌شود، [چون] هرگونه که رفتار کنی با تو رفتار می‌شود. 🔸 💎 ادامه 👇 👇 👇