✅کربلایی احمد تهرانی (ره): ✍یک عمر به خیال خودمان مجاهده می‌کنیم و از حلال و حرام زندگیمان می‌زنیم، اما آخر الامر هر جا که می‌نشینم؛ می‌گوییم که من این کار را کردم من این صفت بد را کُشتم، من این عمل بد را کنار گذاشتم. 40 سال، همه بت‌ها را می‌شکنیم؛ اما غافلیم از این که عاقبت، تبر را بر دوش بت بزرگ "من" گذاشته ایم و هنوز هم نفهمیدیم که همه این کارها، برای آن است که خودمان را از ما بگیرند. آن زمانی که "من" از آدمی جدا شد جان‌ها خلاصی می‌یابد و آن وقت است که می‌شود نفس تازه‌ای کشید. ‌‌اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج