📜#حدیث 🌸وَ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ : أَوْحَى اَللَّهُ تَعَالَى إِلَى شُعَيْبٍ اَلنَّبِيِّ أَنِّي مُعَذِّبٌ مِنْ قَوْمِكَ مِائَةَ أَلْفٍ أَرْبَعِينَ أَلْفا مِنْ شِرَارِهِمْ وَ سِتِّينَ أَلْفا مِنْ خِيَارِهِمْ فَقَالَ يَا رَبِّ هَؤُلاَءِ اَلْأَشْرَارُ فَمَا بَالُ اَلْأَخْيَارِ فَأَوْحَى اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ دَاهَنُوا أَهْلَ اَلْمَعَاصِي فَلَمْ يَغْضَبُوا لِغَضَبِي ( 📚 الكافی ، ج ۵ ، ص۵۶) ✍ترجمه : امام باقر (عليه السلام ) فرمودند: خداوند متعال به شعيب نبى عليه السّلام وحى كرد كه : من از قومت صد هزار نفر را عذاب مى كنم؛چهل هزار نفر از افراد اشرار و شصت هزار نفر هم از خوبان ، شعيب گفت: پروردگارا آنان را كه عذاب مى كنى نااهلانند،پس علّت عذاب خوبان چيست؟ خداوند عزّ و جل به او وحى كرد كه: آنها نسبت به اهل معصيت سستی کردند و به خاطر غضب من خشمگين نشدند. 📌کانال رسمی ستاد امر به معروف و نهی از منکر: https://eitaa.com/joinchat/147849401Cf9c3f14f0d