از ابوحمزه ثمالی روایت شده که گفت: به امام باقر (علیه السلام) عرض کردم: «فدایت شوم شیعیان درباره‌ی تفسیر آیه: ﴿عم يتساءلون‏ عن النبإ العظيم. (نبأ/۲-۱) ﴾ از شما سؤال دارند؟ امام فرمود: تفسیر آن نزد من است، اگر بخواهم آنان را باخبر می‌کنم و اگر نخواهم نمی‌کنم. اما اگر بخواهی تو را از تفسیر آن خبر دهم؟ عرض کردم: بفرمائید، ﴿ آن‌ها از چه چیز از یکدیگر سؤال می‌کنند (نبأ/۱)؟ ﴾ فرمود: این آیه درباره‌ی امیرالمؤمنین (علیه السلام) است. «و همانا امیرالمؤمنین (علیه السلام) می‎فرمودند: «خداوند نشانه‌ای بزرگ‌تر از من و خبری عظیم‌تر از من ندارد، و ولایت من بر تمام امت‌های پیشین عرضه شد اما آنها از پذیرفتن آن خودداری کردند.» عرض کردم در مورد آیات: ﴿قل هو نبأ عظيم أنتم عنه معرضون (ص/۶۷) ﴾ فرمود: «به خدا قسم منظور از آن امیرالمؤمنین (علیه السلام) است.» -بصائر الدرجات، جزء۲، باب۱۰ (النوادر من الأبواب في الولاية)، ح۳ -بحار الأنوار، ج‏۳۶، ص۲