یا بقیة‌اللّه.. وقتی قلبم در حرارت روضه ھا گُر می گیرد و سیلاب اشك بی امان، پھنای صورتم را می‌پوشاند، با ذرہ ذرہ‌ی وجودم زیرلب زمزمه می کنم: أیـْنَ الْطّٰالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِكَربَلٰا... اللّهُمّ عَجّلْ لِوَلیّکَ الفَرج