#سبک_زندگی #مبارزه_با_هوای_نفس #تعریف 🌸 عادت کردن به گناه، یعنی انسان یک شیطان ثابت دارد 🌷 "عادت" از ویژگی های خوب انسان است که خداوند در انسان ایجاد کرده است تا کارها برای او آسان شود. این خاصیت آدمی زاد است که به هر چه بیش تر توجه کند و بیشتر در آن خیره شود، انس می گیرد و دیگر جدا شدن از آن برایش مشکل می شود. "عادت" لطف خداست و اگر در مسیر صحیح واقع شود، نعمت بزرگی است. اما وقتی انسان به گناه عادت می کند، همین که مقدماتش ظاهر شود، ناخودآگاه تا آخر می رود و نمی تواند جلوی خودش را بگیرد. بسته به این است که چقدر عادت کرده باشد. لذا وقتی کار خوب عادت می شود، انسان زود انجام می دهد و ثوابش بیشتر می شود و نتایج بهتر می گیرد. وقتی کار بد عادت شد، زود گناه انجام می گیرد و فرصت اینکه انسان فکر و تعقل کند به او نمی دهد. اگر انسان این مسایل را بداند، می تواند از ابتدا خودسازی کند تا در چیزهایی که می داند ضرر دارد، عادت نکند و در آن ها تمرکز پیدا نکند؛ حتی اگر توجه اش جلب شد و شیطان وسوسه اش کرد یا بی اختیار نگاهش افتاد یا حرفی زد و چیزی به زبانش آمد یا اتفاقی کلامی به گوشش خورد که نمی بایست بشنود و بی اختیار گوش کرد، زود رد شود. «إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِّنَ الشَّیطَانِ تَذَكَّرُواْ» [سوره اعراف، آیه 201] فوراً یادشان می آید که کار بد و اشتباهی است و نباید ادامه دهند. اما وقتی انسان به گناه عادت کرده باشد، یعنی شیطان ثابت دارد و همیشه همراهش است. این شیطان مدام القا می کند و رهایش نمی کند. قرآن درباره چنین کسانی می گوید: «نُقَیضْ لَهُ شَیطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ * وَإِنَّهُمْ لَیصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِیلِ» [سوره زخرف، آیه 36] آن ها افسار انسان را به دست می گیرند و به هر سویی که دلشان بخواهد، می کشند. 📚 آیت الله مصباح یزدی، درس اخلاق، جلسه6، 30 دی 94 🆔 @ShamimeOfoq