با سلام و احترام
بسیار ممنونم از سخنرانیهای خوبتان که کاملا کاربردی و مفید است.
سوالی داشتم از خدمتتان. بنده در مدارس دخترانه مشهد به عنوان مبلغ فعالیت میکنم. با دانشآموزانی که از لحاظ اقتصادی متوسط یا ضعیف هستند هیچ مشکلی ندارم و کار به راحتی پیش میرود. اما زمانی که وارد مدارس غیرانتفاعی و مرفه میشوم مبهوت میمانم. با نوجوانانی مواجه میشوم که هیچ انگیزه، شور و نشاط و هدفی ندارند، کاملا در دنیای فانتزی سیر میکنند و صراحتا میگویند که فقط "راحتتر" بودن برایمان مهم است.
به نظرم ایندسته از نوجوانان باید حتما در شرایط سخت قرار بگیرند تا حس راحتطلبی افراطی آنان مهار شود اما ایجاد شرایط سخت وظیفه خانواده است یا نهایتا مدرسه میتواند در رعایت آداب به آنها سخت بگیرد. به نظر شما از بنده به عنوان مبلغ چه کاری برای این قشر بر میآید؟؟
حس میکنم تا زمانی که حس راحتطلبی آنان مهار نشود هر تبلیغی بیفایده است! این حس آنقدر در من شدید شده که تصمیم گرفتم مدارس غیرانتفاعی را رها کنم و فقط وارد مدارس دولتی شوم.