ادامه مطلب قبل... 🔻درس می خوانیم ولی مطلق و مقيدي که تقيد براي انسان نياورد به کار انسان نمي‌آيد. عام و خاصي که انسان را از عواميت فکري بيرون نياورد به کار نمي‌آيد. تعادل و تراجيحي که انسان را به اعتدال در منش و روش سوق ندهد و قادر به انتخاب گزينه بهتر نکند جواب نمي‌دهد. بخش علمي و محتوايي باید با هم ترکيب شود. 🔸 تمام شخصيت طلبگي به اين رشد است. شاگرد خطاط‌ روز اول که پيش استاد مي‌رود يک سرمشق به او مي‌دهد يک نگاه به سرمشق مي‌کند و با يک نگاه آنچه که خودش نوشته است را با آنچه استاد نوشته مقايسه مي‌کند. فاصله‌ها دستش مي‌آيد. يک وقتي در حوزه بزرگاني بودند که سرمشق بودند. الان هم الحمدلله هستند. طلبه بايد تراز رشد خودش را دقيق‌تر قرار بدهد. بالاتر بياورد، تا افتخاري براي جامعه شيعي و براي حوزه باشد. يک نفر اضافه و نيم‌بند نيست. 🔹 ظرفيت و استعداد در همه هست. خدايي که سفارش فرعون را مي‌کند، به حضرت موسي و هارون مي‌فرمايد: «فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَّيِّنًا لَّعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَى» يعني از يک زاويه از ظرفيت‌هاي انسان‌ها غافل نيست. ما عقب افتاده کم‌کاري در خودمان هستيم. الحمدلله سفره، سفره قرآن و آقا امام زمان است. ديگر چه مي‌خواهيم؟ غير از اينکه از اين فرصت استفاده کنيم.