نکاتی از مواعظ استاد #مؤیدی
در ویدیوکلیپ «مراقبت از نور فطرت»
یکم؛
گناهان هر شخص متناسب با جهان‌بینی و درک آن از توحید است. برخی، گناهان یقینی (مثل خوردن مشروب و زنا) مرتکب می‌شوند؛ گناهان برخی نیز این است که نمی‌توانند حقانیت طرف مقابل خود را بپذیرند؛ حتی اگر خود باطل بگویند!
حتی برخی لطیف‌ترند؛ گناه اینان آن است که مثلاً در مجادله‌ای که حق در آن با ایشان است، برای اتمام مجادله و بگومگو‌ها، کوتاه نیامده و بر خطای دیگری چشم نمی‌پوشند.
(البته این یک ضابطه کلی نیست؛ بلکه در مواقعی مطرح می‌شود که طرف مقابل در نزاع، همسر، والدین، فرزند، اهل خانواده و بستگان، دوست، همسایه، همکار و ... است. اما در تقابل با دشمن دین، باید با همه وجود برای دفاع از حق و اثبات آن پایدار بود).
این ظرافت‌ها و ریزبینی‌ها نیز برای جویندگان علم نیز متفاوت است؛ گناه آنان این است که رنج تحصیل، تدریس و تبلیغ را برای رسیدن به آوازه و دیگر منافع مادی به جان بخرند.
دوم؛
اگر انسان هنوز به عصمت اکتسابی (از مراتب عالی توحیدی) نرسیده است، باید در درون خود این واقعیت را بپذیرد که در هر روز از عمر سپری ده، امکان خطاکاری را داشته است. حتی اگر گناهِ قطعیِ شرعی نبوده باشد. باید این خطاهای پنهان را در محاسبه‌ها جست‌وجو، پیدا و برای آن استغفار کرد.
سوم؛
محاسبه‌گری اعمال باعث ایجاد حال ندامت و پشیمانی دل می‌شود. حال پشیمانی هم از خاموش شدن نور نفْس لَوّامه (وجدانِ ملامت‌گر) جلوگیری می‌کند.
چهارم؛
غفلت از محاسبه، سبب غفلت از مراقبه و پرهیزکاری از گناهان می‌شود؛ در نتیجه نفس لَوّامه نیز کم‌فروغ می‌گردد. در این حالت، انسان به خطا، گناه و بدی بی‌اعتنا شده و حتی گاه با طلب‌کاری از خداوند خطاهای خود را توجیه می‌کند.
پنجم؛
نور فطرت در چنین شخصیتی، خاموش و در حجاب‌های تاریک و شدید پنهان می‌گردد. دیگر هیچ نوری از چنین فطرت خاموش‌شده‌ای که در هنگامه سختی‌ها و ابتلائات باید فریادرسی کند، در دل نمی‌تابد.
ششم؛
این‌چنین، باید از نور ایمان فطری که هر انسانی از آن برخوردار است، مراقبت کرد.
نسخه تصویری: eitaa.com/ShiaTowhid/1291
نسخه صوتی: eitaa.com/ShiaTowhid/1289
——————
با «توحید تشیّع» همراه باشید؛
@ShiaTowhid
تلگرام|اینستگرام|سروش|توییتر
ـ #مکارم_الاخلاق #رمضانیه