‌ سحر دوم؛ درک لحظات حضور استاد محمدتقی فیاض‌بخش یکم؛ ماه مبارک رمضان، ماه ضیافت الهی و بارعام انس با پروردگار است. هر کس به قدر ظرفیت و وسعت وجودی از این ماه بهره می‌برد. دوم؛ ماه رمضان، ماه حضور کامل در محضر پروردگار است. قلب‌ها به میزان خشوع خود در این ماه، محضر و حضور را درک می‌کنند. سوم؛ ﴿یَـٰۤأَیُّهَا ٱلۡإِنسَـٰنُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدۡحࣰا فَمُلَـٰقِیهِ﴾ (انشقاق: ۶)؛ همه انسان‌ها ـ خواه آگاه، خواه ناآگاه ـ در تلاش برای درک حضور و شهود جلوه حق هستند. اما بخشی از این فرآیند بر عهده سالک، همت و تلاش اوست و بخشی نیز بر عهده زمان و مکان معنوی است. چهارم؛ انسان باید از لحظه‌های طلایی زندگی خود برای در امان ماندن از افسوس روز حسرت، بیش‌ترین بهره را ببرد. پنجم؛ خوبان درگاه خداوندی، از ماه رجب خود را برای درک ماه مبارک رمضان مهیا می‌نمودند. این معنا، در دعای مشاهده هلال ماه رجب کاملاً گویاست. اولیای الهی در دو ماه رجب و شعبان با جِدّ و جَهد خود را برای درک بیش‌تر ماه رمضان آماده می‌ساختند. ششم؛ روزهای ابتدایی ماه مبارک رمضان هم خود مقدمه‌ای است برای رسیدن به دهه پایانی این ماه. در دهه آخر ماه هم شب‌های قدر، حائز اهمیت است. نیز شب پایانی ماه مبارک و شب عید سعید فطر بسیار باعظمت و مورد توجه است. هفتم؛ هر کس باید خود را از ابتدای ماه رجب آماده کند تا قله ماه رمضان یعنی شب‌های قدر را به‌خوبی درک نماید. چرا که همگان، در این ماه مورد فراخوان خداوند هستند. هشتم؛ با صوم و روزه‌داری شکم، زبان، گوش و چشم می‌توان حقیقت را بهتر و بیش‌تر دریافت. البته اولیای خداوند، جز این مراقبات، تمام توجه خود را به جلوه‌ها و رضایت الهی در این ماه معطوف می‌دارند.‌ ‎ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ‎«توحید تشیّع» ● @ShiaTowhid