‌ سحر هفتم؛ دعا و مناجات؛ شرایط و آداب آن حجت‌الاسلام‌والمسلمین استاد وطن‌خواه یکم؛ 👈 00:52 دعا کردن که خود «مُخُّ العبادة» است، یکی از عبادات ماه مبارک رمضان نیز هست. برای روزها، شب‌ها و سحرهای این ماه، ادعیه متنوعی از ائمه هدی علیهم‌السلام نقل شده که رسم مناجات و درخواست از خداوند را تعلیم فرموده است. دوم؛ 👈 02:06 در کتاب «المراقبات» (مرحوم میرزا جوادآقا ملکی تبریزی) و نیز در کتاب «نور هدایت» (مرحوم آیت‌الله سعادت‌پرور) اشارات، شروح و بیانات بسیار ارزنده‌ای درباره ادعیه آمده است. سوم؛ 👈 02:54 طبق روایات، دو دستِ بر فراز آمدهٔ انسان در هنگام دعا، خزائن الهی را برای رسیدن به خواسته‌های عقلی و شرعی (≠نفسانی) باز می‌کند. مرحوم علامه طباطبایی تصریح کردند که «بالاترین درخواست، خداخواهی است!» تابش نور خدا در قلب، یعنی استقرار همه فضائل در آن و محو شدن همه رذائل از آن. چهارم؛ 👈 04:12 برای مناجات و دعا کردن باید وقت اختصاص داد. خواندن ادعیه‌ای مانند دعای افتتاح یا دعای سحر، پیش یا پس از نماز شب، بسیار به‌جاست. پنجم؛ 👈 04:26 مرحوم علامه طباطبایی فرمودند اسم اعظم الهی در عبارت ابتدایی دعای سحر نهان است. واضح است که اسم اعظم لفظ نیست و حقیقت آن، وجود نوری اهل‌بیت علیهم‌السلام است. ششم؛ 👈 05:27 اگر دعا با توجه به معانی و با بصیرت و درک، خوانده شود، به استجابت نزدیک‌تر و سببی برای ایجاد حال خوش معنوی است. هفتم؛ 👈 06:20 آداب دعا از این قرار است؛ آغاز کردن با نام خدای متعال، بیان حمد و ثنای پروردگار، استغفار کردن، صلوات بر حضرت رسول و اهل‌بیت مطهر ایشان علیهم‌السلام و حضور قلب که اگر توجه به خداوند در هنگامه دعا نباید، دعا مستجاب نخواهد شد؛ چرا که دعا یعنی توجه به خدا و خواندن حضرتش. اگر توجه نباشد، تنها دعا تلفظ شده و نه خودِ دعا! نیز کسب روزی حلال در استجابت دعا بسیار مؤثر است. هشتم؛ 👈 07:13 در کنار فراهم آوردن شرایط استجابت دعا، باید موانع آن نیز از میان برداشته شوند. لقمه حرام (جسمی) یا فعل و کردار حرام (روحی) همه در ممنوعیت استجابت دعا دخالت دارد.‌ ‎ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ‎«توحید تشیّع» ● @ShiaTowhid