‌ سحر نوزدهم؛ «آسمان شب، هنگامه پَر گشودن» آیت‌الله استاد علی فروغی ‌یکم؛ 👈 00:54 شب قدر، هم ابتدای سال است و هم پایان آن. اقتضای ارزش شب قدر، سفر هزارماهه به‌سوی خداوند، در یک شب است. دوم؛ 👈 01:50 شب، هنگامه سفر در راه خدا و به‌سوی اوست. موسای نبی علیه‌السلام چهل شب مورد دعوت خداوند در «طور سینا» بود؛ در حالی که منظور، چهل شبانه‌روز است. اما ظرفیت شب به‌قدری است که پروردگار از این ایام، با عنوان «لیل» (شب) یاد فرموده است. سوم؛ 👈 03:25 آیات قرآن کریم نیز در شب نازل و پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله هم در هنگامه شب به معراج رفتند. یکی از شب‌های برجسته و بی‌نظیر، شب قدر است که اختصاص به انسان کامل (حجت کبرای الهی) دارد. در این شب، زمین آسمانی شده و ملائکه در آن، بر صاحب ولایت تامّ الهی نازل می‌گردند. این لحظه، بهترین زمان برای طالب سفر معنوی و لقای حضرت حق است. چهارم؛ 👈 06:09 ظرف وحود اهل‌بیت علیهم‌السلام، محل تجلّی فیوضات ربانیّه شب قدر است. اما خداوند برای نشان دادن عظمت این شب، در خطاب به پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله خطاب فرموده که «تو چه می‌دانی شب قدر چیست؟» پنجم؛ 👈 07:10 شب قدر را باید دریافت؛ باید در این شب به عالَم قدس سفر کرد. اگر وصل صورت پذیرد، ظرف وجودی انسان را از حقیقت پُر می‌کنند. یک‌شبه، می‌توان راه هزارماهه را پیمود. ششم؛ 👈 09:38 در امور دنیوی باید به کم قانع بود. اما در معنویات هرگز نباید به اندک بسنده کرد؛ نباید سیر بود. بی‌میلی به معنویات، نشانه‌ای از بیماری باطنی است. شب قدر، شب کسانی است که در طلب فیوضات حداکثری خداوندی هستند؛ پس بر آنان و بر جان و روح و نیز جسمی‌شان، «سلام» نازل می‌شود. هفتم؛ 👈 11:30 «احیا» یعنی زنده کردن؛ پس باید شب را زنده کرد. همه ظرفیت‌ها‌ در دست انسان و وابسته به همت اوست. او باید شب قدر را زنده کند تا از این رهگذر، خود زنده شود؛ مؤمن باید به خدا و رسولش صلی‌الله‌علیه‌وآله لبیک بگوید تا حیات و زندگی را در وجود مادی و معنوی‌اش جاری فرمایند. ‎ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ‎«توحید تشیّع» ● @ShiaTowhid