▫️ ﷽ ❇️برخورد اسلام و زرتشتیان با حیوانات 🆔 @shobhe_ir 🔹طبق کتاب های کهن زرتشتیان، آنان از یک سو به برخی حیوانات به قدری اهمیت می دهند که یک انسان بخاطر دادن غذای داغ به سگ اعدام می شود و از سوی دیگر گاه کشتار وسیع برخی حیوانات را واجب و کفاره ی گناهان می دانند. این افراط و تفریط در زرتشتی بسیار شگفت آور و غیر منطقی است. نمونه هایی از افراط و تفریط زرتشتیان نسبت به حیوانات ـ اعدام برای دادن استخوان سفت یا خوراک داغ به سگ نگهبان گله یا نگهبان ده. (وندیداد، ، ج ۳، ص ۱۴۷۸، ف ۱۵، ش ۳) ـ اعدام برای کشتن خرگوش. (وندیداد، ج ۲، ص ۶۹۷، شرح) ـ اعدام برای زدن یا رماندن یا خروشیدن یا پا به زمین کوبیدن از پشت سر سگ ماده ی آبستن. (وندیداد، ، ج ۳، ص ۱۴۷۸، ف ۱۵، ش ۵) ـ دو هزار ضربه شلاق برای کشتن خارپشت. (وندیداد، ج ۳، ص ۱۳۳۰، ف ۱۳، ش ۴) ـ وندیداد مجازات کشتن سگ آبی را علاوه بر بیست هزار ضربه شلاق، کفاره هایی را نیز تعیین کرده است. برخی کفاره ها چنین است: کشتن ده هزار مورچه ی دانه کش. کشتن ده هزار مورچه ی گزنده ی کوچک زیان رسان. کشتن ده هزار مار. کشتن ده هزار مارهای سگ صورت (شاید منظور نوعی بزمجه یا مارمولک باشد). کشتن ده هزار لاک پشت. کشتن ده هزار وزغ. کشتن ده هزار جانور سرگین گردان. (جانوری کوچک شبیه کفش دوزک که فضولات انسان را روی زمین می غلتاند و به لانه می برد و سبب نظافت زمین می شود) کشتن ده هزار مگس تخریب ده هزار سوراخ حیوانات زمینی و… (وندیداد، ج ۳، ص ۱۴۲۹ ـ ۱۴۳۰ ف ۱۴، ش ۱ ـ ۶) ـ هاشم رضی می نویسد: یکی از وظایف عمده ی موبدان و پیشوایان دینی، کشتن جانوران و حشرات موذی بوده است. جانورانی چون: مار، مورچه، وزغ، موش، ملخ، مگس، زنبور، عنکبوت، کرم، سوسک، پشه، بید، شپش، گرگ و… . (وندیداد، ج ۲، ص ۷۶۳، شرح) 🆔 @shobhe_ir 🔹برخورد اسلام با حیوانات از نظر اسلام، هیچگاه انسان بخاطر کشتن حیوان، اعدام نمی شود. کشتن حیواناتی که به انسان ضرر می رسانند و موذی اند مثل سوسک های خانگی جایز است. از یکی از علمای برجسته شنیدم که کشتن حیوانات آزاررسان نباید در حد نسل کشی باشد. کشتن هیچ حیوانی کفاره ندارد بلکه اگر حیوان قیمتی است، قیمت آن را باید به صاحبش بدهد. بر صاحب حیوان واجب است که به حیوانش (چه سگ و چه غیر آن) از نظر غذا و امور دیگر رسیدگی کند و اگر نمی تواند باید آن را بفروشد یا رها کند. در اسلام سفارش های فراوان به ترحم به حیوانات شده است. به چند حدیث از پیامبر اسلام(ص) بنگرید (به جز روایت آخر که از امام حسن (ع) است): ۱. حیوان شش حقّ به گردن صاحب خود دارد: هرگاه از آن پیاده شد علفش دهد، هرگاه از آبى گذشت آبش دهد، به ناحقّ آن را نزند، بیشتر از قدرتش آن را بار نکند، بیشتر از توانش آن را راه نبرد و مدت زیادى روى آن ننشیند. ۲. زنى به سبب آن که گربه اى را بسته بود و اجازه نمى داد براى غذاى خود شکار کند و بدین سبب مُرد، مستوجب آتش دوزخ گشت. ۳. پیامبر(ص) از به جان هم انداختن حیوانات نهى فرمود. ۴. زنى بد کاره سگى را دید که بر سر چاهى له له مى زند و کم مانده است از تشنگى بمیرد. او کفش خود را در آورد و آن را به روسرى خود بست و به وسیله آن از چاه آب کشید [و به آن حیوان داد]؛ و به سبب این کار آمرزیده شد. ۵. هرگاه چارپایان لاغر را سوار شدید، آنها را در منزلهایشان فرود آورید. اگر زمین خشک و بى گیاه بود با شتاب از آن بگذرید و اگر سرسبز و پر علف بود، آنها را در آن جا استراحت دهید. ۶. لعنت خدا بر کسى که حیوانى را مُثْله کند. (اعضای حیوان را ببرد) ۷. به صورت حیوانات نزنید. ۸. پیامبر خدا(ص) وقتى الاغى را دید که صورتش را داغ نهاده اند فرمود: مگر نشنیده اید که من لعنت کرده ام آن کسى را که صورت حیوان را داغ بنهد، یا بر صورت آن تازیانه زند؟ ۹. هرگاه حیوان را سر می برید، نیکو ذبح کنید و هر کس، باید کارد خود را خوب تیز کند و ذبیحه خود را راحت کند. ۱۰. رسول خدا(ص) مردى را دید که پایش را روى سینه گوسفندى گذاشته و مشغول تیز کردن کارد خود است و گوسفند به او خیره شده است. فرمود: نمى توانستى قبلًا کاردت را تیز کنى؟ نکند مى خواهى جان این حیوان را دوبار بستانى؟! ۱۱. نجیح: امام حسن(ع) را دیدم در حالی که سگی مقابل اوست، غذا می خورد. حضرت هر لقمه ای که براى خود بر مى داشت مثل آن را نیز براى سگ مى انداخت. گفتم: یا بن رسول اللّه! آیا اجازه مى دهى این سگ را از کنار غذای شما دور کنم؟ فرمود: بگذار باشد. من از خداوند حیا مى کنم که صاحب روحى به صورتم نگاه کند و من مشغول خوردن باشم اما به او ندهم. 🔹منبع و نشانی احادیث: http://yon.ir/Ogafv ــــــــــــــــ ☑️ پاسخ شبهات فضای مجازی👇 🆔 @shobhe_ir