﷽ / فرهنگ اندوه! ❌ شبهه متاسفم که در فرهنگی بزرگ شدم که مردمش تصور میکنند با اندوه، به خدا نزدیکترند... ✅ پاسخ 🆔 @shobhe_shenasi ♦️ نمی‌دانم نویسنده در کدام جامعه بزرگ شده است که این چنین تأسفش برانگیخته شده است، اما من که چنین جامعه‌ای را نمی‌شناسم! ♦️ اگر منظور نویسنده وجود آئین هایی مانند ایام فاطمیه، محرم، شب های قدر و ... در دین اسلام است، باید دانست که اندوه با گریه متفاوت است و به اصطلاح گریه اعم از اندوه است. ❇️ گریه انواعی دارد: گریه از روی درد، از روی ذوق و شادمانی، گریه از روی عشق و محبت، گریه ی به خاطر فراق و هجران و نیز گریه به خاطر اندوه. البته هر کدام از این انواع تقسیمات دیگری نیز دارند. 👈 واضح است: گریه‌ای که مثلا از روی عشق باشد نه تنها اندوه زا نیست، بلکه نشاط آفرین و بهجت زاست. ♦️ احساس سبک باری و نشاطی که پس از مناجات عاشقانه با خدا یا با ائمه اطهار ع ایجاد می شود، تجربه ای است که هرکس یک بار مزه ی آن را چشیده باشد، مشتاق تکرار آن شده است. ♦️ در عزاداری‌های در محرم و عاشورا دیده می شود، در اثر نشاط زاید الوصف ایجاد شده برای سینه زنان و گریه کنندگان امام حسین ع، ناخودآگاه گعده هایی پر از خنده و قهقهه پس از جلسه شکل می گیرد که حتی گاه چندان تناسبی با حرمت جلسه هم ندارد... ✅ یادآوری می‌شود: از منظر پیشوایان دین، مومن واقعی کسی است که حتی اگر اندوهگین باشد، باید چهره اش، پرنشاط و شادمان باشد. (نهج البلاغه، حکمت، 333) #محرم #فاطمیه ــــــــــــــــ ☑️ پاسخ شبهات فضای مجازی👇 🆔 @shobhe_shenasi