🎆💝 ازدواج (۲۱) 💝 همسران خوب و بد (۹): توبۀ نسبت دهندگان ناروا از آنجا كه اسلام هرگز راه بازگشت را بر كسى نمى ‏بندد، بلكه در هر فرصتى آلودگان را تشويق به پاكسازى خويش و جبران اشتباهات گذشته مى ‏كند، لذا به دنبال حکم مجازات شدید افرادی که به همسر خود تهمت می زنند توبه کنندگان را از این مجازات استثنا میکند و میگوید: "مگر كسانى كه بعدا از اين عمل توبه كنند و به اصلاح و جبران پردازند كه خداوند آنها را مشمول عفو و بخشش خود قرار مى‏ دهد، خدا غفور و رحيم است"؛ (إِلَّا الَّذِينَ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِكَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ‏). در اينكه اين استثناء تنها از جمله «أُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ‏» است و يا به جمله «وَ لا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَةً أَبَداً» نيز باز مى‏ گردد، در ميان مفسران و دانشمندان گفتگو است، اگر به هر دو جمله باز گردد نتيجه‏ اش اين است كه به وسيله توبه هم شهادت آنها در آينده مقبول است، و هم حكم فسق در تمام زمينه‏ ها و احكام اسلامى از آنها برداشته مى ‏شود. اما اگر تنها به جمله اخير باز گردد، حكم فسق در ساير احكام از آنها برداشته خواهد شد، ولى شهادتشان تا پايان عمر بى اعتبار است. البته طبق قواعدى كه در «اصول فقه» پذيرفته شده استثناهايى كه بعد از دو يا چند جمله مى ‏آيند به جمله آخر مى ‏خورد مگر اينكه قرائنى در دست باشد كه جمله‏ هاى قبل نيز مشمول استثناء است، و اتفاقاً در محل بحث چنين قرينه ‏اى موجود است، زيرا هنگامى كه بوسيله توبه حكم فسق برداشته شود دليلى ندارد كه شهادت پذيرفته نشود، چرا كه عدم قبول شهادت به خاطر فسق است، كسى كه توبه كرده و مجددا تحصيل ملكه عدالت را نموده از آن بر كنار مى‏ باشد. در روايات متعددى كه از منابع اهل بيت (ع) رسيده نيز روى اين معنى تاكيد شده است، تا آنجا كه امام صادق ع بعد از تصريح به قبول شهادت چنين افرادى كه توبه كرده ‏اند از شخص سؤال كننده مى ‏پرسد:" فقهايى كه نزد شما هستند چه مى ‏گويند"؟ عرض مى‏ كند: آنها مى ‏گويند: توبه ‏اش ميان خودش و خدا پذيرفته مى ‏شود اما شهادتش تا ابد قبول نخواهد شد! امام مى ‏فرمايد:" آنها بسيار بد سخنى گفتند، پدرم مى ‏فرمود: هنگامى كه توبه‏ كند و جز خير از او ديده نشود شهادتش پذيرفته خواهد شد" . احاديث متعدد ديگرى نيز در اين باب در همين موضوع آمده، تنها يك حديث مخالف دارد كه آن نيز قابل حمل بر تقيه است. (تفسير نمونه، ج‏14، ص: 371)