موضوع دوم: لعن و نفرين
«وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَيكُمْ وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقامِكُمْ...»
ماهيت لعن
ماهيت لعن، دور كردن از رحمت خدا است. عن رسول اللَّه صلي الله عليه وآله قال: «اِنّي لَمْ اُبْعَثْ لَعَّاناً وَ اِنَّما بُعِثْتُ رَحْمَةً (19) ؛ به درستي كه من لعن كننده (دور كننده از رحمت) مبعوث نشده ام، بلكه من بر رحمت برانگيخته شده ام.»
آثار و پيامدهاي لعن بدون دليل
1. سلب حق شفاعت و شهادت: قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «لايكُونُ اللَّعَّانُونَ شُفَعاءً وَلاشُهَداءً يوْمَ الْقِيامَةِ (20) ؛ آنان كه بسيار لعن و نفرين مي كنند از شفاعت كنندگان و شاهدان روز قيامت نمي شوند.»
2. بازگشت لعن به لعن كننده: قال الباقر عليه السلام: «اِنَّ اللَّعْنَةَ اِذا خَرَجَتْ مِنْ صاحِبِها تَرَدَّدَتْ بَينَهُ وَ بَينَ الَّذي يلْعَنُ فَإِنْ وَجَدَتْ مَساغاً وَ اِلاَّ عادَتْ اِلي صاحِبِها وَ كانَ اَحَقَّ بِها فَاحْذَرُوا اَنْ يلْعَنُوا مُؤْمِناً فَيحِلَّ بِكُمْ (21) ؛ به درستي كه لعنت وقتي از لعنت كننده صادر شود بين او و كسي كه لعنت شده تردد مي كند، پس اگر راهي يافت [كه هيچ] و گرنه به سوي صاحب خود (لعنت كننده) باز مي گردد، در حالي كه خود او سزاوارتر به آن است. پس، از نفرين كردن مؤمن بپرهيزيد كه بر شما حلال شود (خود سزاوار آن شويد) .»
عن رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «لَمَّا لَعَنَ رَجُلٌ ناقَتَهُ وَ هُوَ يسيرُ مَعَها قالَ صلي الله عليه وآله اَخِّرْها عَنَّا فَقَدِ اسْتُجيبَ لَكَ (22) ؛ هنگامي كه مردي شتر خود را نفرين كرد در حالي كه با آن مي رفت، رسول خداصلي الله عليه وآله فرمود: او را از ما عقب بينداز، پس به تحقيق براي تو به اجابت رسيد.»
ملعونان كيانند؟
1. كافران: «إِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْكَفِرِينَ وَ أَعَدَّ لَهُمْ سَعِيرًا « (23) ؛ «به درستي كه خداوند، كافران را لعنت كرده و براي آنها آتش فروزاني آماده كرده است.»
2. آزار رسانندگان به خدا و رسول: «إِنَّ الَّذِينَ يؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيا وَ الْأَخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُّهِينًا «؛ «كساني كه خدا و رسولش را آزار مي دهند، مشمول لعنت خدا در دنيا و آخرت هستند و عذاب خواركننده اي براي آنها مهيا كرده است. » (24)
3. منافقان در امر به معروف و نهي از منكر: قال اميرالمؤمنين عليه السلام: «لَعَنَ اللَّهُ الآمِرينَ بِالْمَعْرُوفِ التَّارِكينَ لَهُ وَ النَّاهينَ عَنِ الْمُنْكَرِ الْعامِلينَ بِهِ؛ (25) خداوند لعنت كند كساني را كه امر به معروف مي كنند و خود آن را ترك مي نمايند و نهي كنندگان از منكر را كه خود به منكر عمل مي نمايند.»
4. قطع رحم كنندگان: «فَهَلْ عَسَيتُمْ اِنْ تَوَلَّيتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِي الْاَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَكُمْ * اُولئِكَ الَّذينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَ أَعْمي أَبْصارَهُمْ»؛ (26) «اگر از دستورهاي الهي رويگردان شويد جز اين انتظار نمي رود كه در زمين فساد كرده و پيوند خانوادگي تان را قطع كنيد. آنها كساني هستند كه خداوند لعنت شان كرده و گوشهايشان را كر و چشمانشان را كور ساخته است.»
5. عمل كنندگان به عمل قوم لوط: قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «لَعَنَ اللَّهُ مَنْ عَمِلَ عَمَلَ قَوْمِ لُوطٍ؛ (27) خداوند لعنت كند كسي را كه عمل قوم لوط را انجام دهد.»
6. تأخير اندازان نماز: عن حجة بن الحسن عليه السلام أنّه قال: «مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ اَخَّرَ صَلوةَ الْغَداةِ حَتَّي تَنْقَضِي النُّجوُمُ وَ مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ اَخَّرَ صَلوةَ الْعِشاءِ حَتَّي تَشْتَبِكَ النُّجُومُ؛ (28) ملعون است معلون است كسي كه نماز صبح را تا رفتن ستاره ها به تأخير اندازد و ملعون است ملعون است كسي كه نماز عشاء را تا پديدار شدن همه ستاره ها به تأخير اندازد.»
7. رشوه دهنده و رشوه گيرنده: قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «لَعَنَ اللَّهُ الرَّاشِي وَالْمُرْتَشي وَالْماشي بَينَهُما؛ (29) خداوند لعنت كند رشوه دهنده و رشوه گيرنده و كسي كه بين آنها ارتباط برقرار سازد.»
8. آزار دهنده والدين: قال الصادق عليه السلام: «مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ ضَرَبَ والِدَهُ أَوْ والِدَتَهُ مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ عَقَّ والِدَيهِ؛ (30) ملعون است ملعون است كسي كه پدر يا مادرش را كتك بزند. ملعون است ملعون است كسي كه پدر و مادرش را بيازارد.»
9. مردي كه لباس زن بپوشد: «لَعَنَ رَسُولُ اللَّهِ صلي الله عليه وآله الرَّجُلَ يلْبِسُ لَبْسَةَ الْمَرْأَةِ؛ (31) رسول خداصلي الله عليه وآله نفرين كرد مردي را كه لباس زن بپوشد.»
@soalahkam