🚩 سومین جلسه درس هفتگی الاهیات اجتماعی با عنوان زیست اجتماعی انسان، پنج شنبه ۲ آذر در محل موسسه شیعه شناسی برگزار شد. 🔸 در این درس استاد تقی زاده داوری به مسئله زیست اجتماعی انسان پرداختند و آنرا بطور تاریخی از تمدن یونان شروع کردند. ایشان از دو کتاب‌ جمهوری و قوانین/نوامیس افلاطون، و نیز سه کتاب سیاست، اخلاق نیکوماخوس، و قانون اساسی آتن عباراتی در باره ضرورت زندگی اجتماعی و تعاونی انسان نقل کرده و گفتند که تعبیر انسان یک حیوان اجتماعی/ یک موجود سیاسی است برای نخستین بار در آثار این دو فیلسوف یافت شده که بعدها توسط ابونصر فارابی به انسان مدنی بالطبع ترجمه شده است. ایشان سپس به الاهیات اجتماعی در اسلام/تشیع بطور خلاصه اشاره کرده و گفتند که جلسه آینده را بطور مفصل به این مبحث خواهند پرداخت. 🔸اجتماعی شدن و یا جامعه پذیری کلمه ای بود که جناب ایشان به توضیح آن در علم الاجتماع/جامعه شناسی پرداختند و کانون‌های اجتماعی شدن اولیه یعنی خانواده، اقوام، همسالان و کودکستان و مدرسه و سپس جامعه پذیری ثانویه در دوره جوانی و بزرگسالی در دبیرستان، دانشگاه، فارغ التحصیلی و کار و شغل و ازدواج را در توضیح زیست اجتماعی انسان شرح دادند، فرآیندی که در آن یک کودک ناتوان و غیرقابل به تامین نیازهای خود و نیز ناآگاه و ناآشنای با محیط و اطرافیان خود، به موجودی خودآگاه و آشنای با اطرافیان و محیطی که او را احاطه کرده و نیز به موجودی توانا و قادر به برقرار کردن ارتباط با دیگران و تامین نیازهای خود تبدیل می کند. ایشان ادامه دادند که با این توضیح، انسان هم در فلسفه و هم در الاهیات و هم در علم بعنوان موجودی اجتماعی، چه در قالب موجودی تعاونی و چه در تصویر موجودی رقابتی، تلقی می‌شود. 🔸 استاد در انتها به پژوهش های زیست شناسان اشاره کرده و گفتند که زندگی اجتماعی اختصاصی به انسان نداشته بلکه در نردبان جانداران از حشرات گرفته تا پرندگان و حیوانات نیز دیده میشود، مورچه و موریانه و زنبور عسل، در لک لک ها و گوزن ها و نیز سایر پرندگان و حیوانات نیز دارای آداب تغذیه، جفت گیری، بزرگ کردن نوزاد، خانه سازی، مهاجرت و امثال آن هستند که جلوه هایی از زندگی جمعی و اجتماعی و تعاونی در موجودات غیر انسانی را نشان می دهند.