روابط خویشاوندی فقط با پیوندهای قلبی استحکام می‌یابند والاّ از همان حیطه نام‌ها و نسبت‌ها فراتر نمی‌روند. به همین دلیل است که گاه در روابط میان آدمیان مرزهای رسمی شناخته شده، رنگ می‌بازد؛ از سمت ناآشنایی نسیم محبت، دل را می‌نوازد و از سوی آشناییْ تعفن نفرت مشام را می‌آزارد. امام مجتبی(ع) در سخنی زیبا این معنا را چنین بیان می‌کنند «نزدیکان آدمی آنانند که محبت، نزدیکشان ساخته است، هرچند نژاد و تبارشان دور باشد و بیگانگان آنانند که محبت میانشان نیامده است، هرچند تبار و نژادشان نزدیک باشد». (تحف‌العقول، ص 234) 🆔 @SofreFarhangiReyhane @farhangimoaseseAdmin : ارتباط با ادمين