🔹 "توسعه‌ی من" از ظرفیت های مغفول وجودی انسان است که به فعلیت رسیدن آن، جایگاه ابدی او را متجلی می‌کند. 🔹 کمال گرایی نیز که در انسان حد یقف ندارد، ضمن "توسعه‌ی من" ممکن می‌گردد و او را ضمن خروج از "من" به اجتماع حرکت می‌دهد که یک حرکت حُبی است که از نشات می‌گیرد. 🔹 یکی از راه‌های "توسعه‌ی من" و رشد انسان، ارتباط با دیگران یا همان است. لذا این توسعه از طریق روابط ولایی عرضی با مومنین ایجاد می‌شود که در دنباله‌ی آن، و رشد اجتماعی محقق می‌شود. 👈 برگرفته از بیانات 📎 @solooktashkilati