#احکام_نماز ☑️سئوال در چه مواقعی می توان نمازی را که به قضا شدن آن شک داریم به نیت (ما فی الذمه) خواند؟ ✅پاسخ برای این حالت مثال های متعددی است که اشاره می شود: 1.اگر #نماز عصر را سهواً در وقت مختص به ظهر بخواند ( به این تصور که نماز ظهر را خوانده است) نمازش صحیح است ولی احوط آن است که نماز را به عنوان نماز ظهر حساب کند، سپس چهار رکعت به قصد ما فی الذمه (آن چه که در حقیقت بر گردن دارد) اعم از ظهر و عصر به جا می آورد.[1] 2. هرگاه که بداند یکی از نماز های پنچ گانه از وی #قضا شده است ولی دقیقاً نداند کدام نماز بوده است، می تواند یک نماز صبح، یک نماز مغرب و یک نماز چهار رکعتی به نیت ما فی الذمه(اعم از ظهر،عصر یا عشا) بخواند. و اگر در مسافرت از وی قضا شده،فقط یک نماز مغرب و یک یماز دو رکعتی به نیت ما فی الذمه می خواند. و اگر نداند که مسافر بوده یا در وطن خودش، باید یک نماز دو رکعتی ،یک چهار رکعتی و یک نماز مغرب به نیت ما فی الذمه می خواند و در تمام نماز های که به نیت ما فی الذمه خوانده می شود بین جهر و اخفات مخیر است.[2] 3. فرض سوم زمانی است که وقت اداء نماز در شهر خودش تمام شده باشد،یعنی مثلاً خورشید طلوع کرده باشد، سپس به منطقه ای مسافرت می کند که هنوز وقت اداء نماز باقی است، آیا در این صورت باید نمازش را به نیت اداء بخواند و یا به نیت قضاء و یا به نیت ما فی الذمه؟ بنا بر احتیاط فتوا داده اند که به قصد ما فی الذمه که اعم از اداء و قضا است بخواند.[3] 4. اگر وقت از نیمه شب گذشت و نماز مغرب و عشا را نخوانده بود باید به قصد ما فی الذمه بخواند.[4] 🔹البته شاید بتوان برخی دیگر از مثال هایی در این باره پیدا کرد که می توانید به توضیح المسائل مراجعه کنید. ------------------------- [1] خویی، منهاج الصالحین، ج1، ص132، م 503. [2] همان، م 725. [3] خوئی، منهاج الصالحین، ج1، ص132، م 503. [4] امام خمینی، نجاة العباد ، ص 87، م7.