. در این میان گروه اندک باقی مانده اند که یاد قیامت، چشم هایشان را بر همه چیز فرو بسته، و ترس رستاخیز، اشک هایشان را جاری ساخته است، برخی از آنها از جامعه رانده شده و تنها زندگی می کنند و برخی دیگر ترسان و سرکوب شده یا لب فرو بسته و سکوت اختیار کرده اند؛ بعضی مخلصانه همچنان مردم را به سوی خدا دعوت می کنند، و بعضی دیگر گریان و دردناکند که تقیّه و خویشتن داری، آنان را از چشم مردم انداخته است و ناتوانی وجودشان را فرا گرفته گویا در دریای نمک فرو رفته اند. دهن هایشان بسته و قلب هایشان مجروح است؛ آن قدر نصیحت کردند که خسته شدند، از بس سرکوب شدند ناتوانند و چندان کشته دادند که انگشت شمار شدند. نهج البلاغه/وصف پاکان جامعه مسخ شده