🔹امام راحل با استناد به فطرت انسانی مسأله انکار مقامات را چنین تحلیل می‌کند: « همان طور که اثبات یک چیزی محتاج به برهان است، اگر گفتیم: «نه» آن هم برهان می خواهد یک وقت می گویی: «نمی دانم» یک وقت انکار می کنی. قلوبی هست که اینها جحود دارند، اصلاوضع قلبشان جوری شده است که انکاری هستند، همه چیز را انکار می کنند، از باب این که نمی توانند ادراک کنند و از فطرت انسان هم خارج شده اند، که انسان باید یک چیزی را اگر قبول می کند، با برهان قبول بکند و اگر رد هم می کند، به برهان رد بکند، والاباید بگوید: «خوب، من نمی دانم»، «ممکن است باشد» « كُلُّ ما قَرَعَ سَمْعَكَ » این را احتمال بده صحیح باشد: « فَذَرْهُ فی بُقْعَةِ الاِمْكانِ »، بگو این که ممکن است احتمال دارد باشد، یا نباشد؛ اما انکار چرا؟ ما که دستمان به ماورای این عالم نمی رسد آن قدر که از این عالم معلوم شده، یک چیز ناقصی معلوم شده از همه این مسائل بعدها مسائل دیگر پیدا می شود.» 📕 (صحیفه امام خمینی ج 16 ،ص 209) سرالصلوه / صفحه پنج/ بخش یازده استادضرابی/تیرماه ۱۴۰۲ #تدبر_حسینی #کلام_روح_الله #سرالصلوه @Tadaborehussaini