ا⚡️⚡️--------~~~☀️~~~-----------⚡️⚡️ #تدبر_حسینی (علیه السلام) 1⃣2⃣ ⬛️ در عصر تاسوعا شمر با چهار هزار نفر وارد کربلا شد. یکی از نقشه‌های او برای کاستن از یاران امام حسین علیه السلام امان دادن به #عباس و برادران او بود. وقتی جناب #عباس شنید که شمر امان نامه آورده اصلا به او اعتنا نکرد و جواب او را نداد، تا اینکه امامش به او فرمان داد که جواب شمر را بگوید، #عباس فرمود: «چه می‌گویی؟» عرض کرد: «شما و برادرانت در امانید.» #عباس غیرتمند سراسر وجودش آتش گرفت و فریاد او بلند شد: «تبت یداک و لعن ما جئت به من امانک یا عدو الله اتامرنا ان نترک اخانا وسیدنا الحسین بن فاطمة وندخل فی طاعة اللعناء واولاد اللعناء اتومننا وابن رسول الله لا امان له؛ دستهایت بریده باد و لعنت [خدا] بر آنچه که از امان نامه آورده ای.‌ای دشمن خدا! آیا دستور می‌دهی که ما برادرمان و آقایمان حسین علیه السلام پسر فاطمه علیها السلام را رها کنیم و داخل اطاعت لعنت شدگان و فرزندان لعنت شدگان شویم؟ [عجبا] آیا به ما امان می‌دهی در حالی که فرزند رسول خدا [حسین بن علی] در امان نیست.» 📔 (وقایع الایام، ص 264.) ❣ این جملات حاکی از معرفت و عشق عمیق حضرت عباس به امام خویش حسین بن علی علیه السلام است. به این جهت است که مورخان نوشته اند؛ عباس در کربلا به خاطر تعصبات قبیله‌ای و خانوادگی با دشمن نمی‌جنگید: «... بل کان یعرف ان دین الله قائم بالحسین وهو عمود الدین، مجاهد عن دین الله وعن شریعة المصطفی وحامی عن ابن رسول الله وعن بنات الزهراء کما قال انی احامی ابدا عن دینی وعن امام صادق الیقین نجل النبی الطاهر الامین؛ بلکه همواره می‌شناخت که دین خدا به حسین علیه السلام پاینده است و او ستون دین است و برای دین خدا و شریعت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله جهاد [و مبارزه] می‌کند و [بدین جهت، حضرت عباس با جان و دل] از فرزند رسول خدا و از دختران زهرا حمایت و پشتیبانی کرد؛ چنان که خود فرمود: «به خدا اگر دست راستم را قطع کردید براستی [همچنان] از دینم حمایت می‌کنم و از امامی که یقین راستین دارد [دفاع می‌کنم؛ آن امامی که] پسر دختر پیامبر پاک و امین می‌باشد.» 📔 (نفس المهموم،ص ۱۷۷) 🔺استادضرابی / اسفند ۱۴۰۱ #خصائص_العباسیه #میلاد_حضرت_عباس_علیه_السلام #تدبر_حسيني @Tadaborehussaini