👈ادامه...
🔺کفّار در اینجا به معنى افراد بى ایمان نیست، بلکه به معنى کشاورزان است; زیرا اصل معنى کفر به معنى پوشاندن است، و چون کشاورز بذر افشانى کرده و آن را زیر خاک مى پوشاند از این رو به او کافر مى گویند، لذا، گاهى کفر به معنى قبر نیز آمده است چون بدن میت را مى پوشاند، و گاه به شب نیز کافر گفته مى شود; چرا که تاریکیش همه جا را مى پوشاند.
در حقیقت، آیه مورد بحث، همانند آیه ۲۹ سوره فتح است که وقتى سخن از نمو فراوان گیاه مى کند، مى گوید: یُعْجِبُ الزُّرّاعَ: زارعان را به شگفتى در مى آورد (یعنى به جاى کفار زارع گفته شده).
بعضى از مفسران، نیز احتمال داده اند: منظور از کفار در اینجا همان کافران نسبت به خداوند است، و پاره اى توجیهات براى آن ذکر کرده اند، ولى این تفسیر، چندان مناسب به نظر نمى رسد، زیرا مؤمن و کافر در این شگفتى شریکند.
حُطام از ماده حطم به معنى شکستن و خردکردن است، و به اجزاى پراکنده کاه حطام گفته مى شود که همراه تند باد به هر سو مى دود.
آرى، مراحلى را که انسان در طى هفتاد سال، یا بیشتر، طى مى کند در چند ماه در گیاهان ظاهر مى شود، و انسان مى تواند بر لب کشتزار بنشیند و گذشت عمر، و آغاز و پایان آن را در دیدارى کوتاه بنگرد.
آنگاه، به بازده عمر و نتیجه و محصول نهائى آن پرداخته، مى افزاید: اما در سراى آخرت، از دو حال خارج نیست: یا عذاب شدید است و یا مغفرت و رضا و خشنودى او (وَ فِى الآخِرَةِ عَذابٌ شَدِیدٌ وَ مَغْفِرَةٌ مِنَ اللّهِ وَ رِضْوانٌ).
و سرانجام، آیه را با این جمله پایان مى دهد: و زندگى دنیا جز متاع غرور و فریب چیزى نیست ! (وَ مَا الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاّ مَتاعُ الْغُرُورِ).
غُرور در اصل از ماده غُرّ (بر وزن حُرّ) به معنى اثر ظاهر چیزى است، و لذا، به اثر ظاهر در پیشانىِ اسب غرّة گفته مى شود، سپس به حالت غفلت اطلاق شده است که در ظاهر، انسان هوشیار است، اما در حقیقت بى خبر است، و به معنى فریب و نیرنگ نیز استعمال مى شود.
مَتاع به معنى هر گونه وسائل بهره گیرى است، بنابراین جمله دنیا متاع غرور است ، مفهومش این است که، وسیله و ابزارى است براى فریبکارى، فریب دادن خویشتن، و هم فریب دیگران، و البته این در مورد کسانى است که دنیا را هدف نهائى قرار مى دهند و به آن دل مى بندند، و بر آن تکیه مى کنند و آخرین آرزویشان، وصول به آن است، اما اگر مواهب این جهان مادى وسیله اى براى وصول به ارزشهاى والاى انسانى و سعادت جاودان باشد، هرگز دنیا نیست، بلکه مزرعه آخرت، و قنطره و پلى براى رسیدن به آن هدفهاى بزرگ است.
بدیهى است، توجه به دنیا و مواهب آن به عنوان یک ، گذرگاه یا یک قرارگاه ، دو جهت گیرى مختلف به انسان مى دهد که در یکى مایه نزاع و فساد و تجاوز و بیدادگرى و طغیان و غفلت است، و در دیگرى وسیله بیدارى، آگاهى، ایثار، فداکارى، برادرى و گذشت.
@Tahaquran