. چند نکته درباره انتخابات -۱ ♦️نتایج اولیه انتخابات، از رقابت نزدیک دو نامزد (آقایان جلیلی و پزشکیان) حکایت می کند. - مسعود پزشکیان: ۱۰.۴۱۵.۱۹۱ رأی - سعید جلیلی: ۹.۴۷۳.۲۹۸ رأی - محمدباقر قالیباف: ۳.۳۸۳.۳۴۰ رأی - مصطفی پورمحمدی: ۲۰۶.۳۹۷ رأی 🔹برخی معتقدند اگر آقایان جلیلی و قالیباف -که مجموعا ۵۲.۶ درصد آرا را کسب کردند- اجماع می کردند، شاید نتیجه انتخابات در مرحله اول با پیروزی نامزد منسوب به جبهه انقلاب، نهایی می شد. ♦️البته "جبهه انقلاب"، عنوان بسیار محترمی است که همه نامزدها می توانند خود را در آن تعریف کنند. در عین حال، این جبهه با همه فراگیری، ترازها و محدوده ای دارد و همه نامزد ها با آن محدوده آرمانی و جاذبه و دافعه هایش سنجیده می شوند. 🔹آقای پزشکیان در حالی که تاکید می کند وفادار به انقلاب است، بعضا در تله گفتمانی یا افرادی افتاد که غیر انقلاب یا در مقابل انقلاب هستند. برخی اعضای ستاد وی، کسانی هستند که در دوران مدیریت خود -به ویژه در دولت قبل- خون به دل توده های مردم کردند. ♦️دو نامزد دیگر و اطرافیان دو آتشه آنها، با وجود این که در تراز گفتمانی در رتبه بالاتری ایستاده اند، هر کدام با توجیهی، نتوانستند مطالبه به حق توده های انقلابی درباره اجماع و اتحاد را برآورده کنند. 🔹میزان مشارکت، تقریبا به همان اندازه انتخابات مجلس دوازدهم (اسفند ماه سال گذشته) و ۸-۹ درصد کمتر از انتخابات ریاست جمهوری سه سال قبل است که آقای رئیسی به ریاست جمهوری انتخاب شد. ♦️در انتخابات اسفند ماه، تنها چهار حزب از مجموعه ۳۱ حزب عضو جبهه اصلاحات نامزد معرفی کردند و جبهه اصلاحات به همراه خاتمی به تحریمی ها پیوستند. و با این وجود، حدود ۸۰ نامزد منسوب به این جریان از ۱۶۵ نامزد معرفی شده توسط ۴ حزب، وارد مجلس شدند. 🔹پنج ماه بعد، در حالی که جبهه اصلاحات و همه ۳۱ حزب عضو آن، خاتمی و روحانی و موسوی خوئینی ها و کروبی و ظریف و آذری جهرمی و همه دولتمردان روحانی و خاتمی وارد گود انتخابات شدند، نرخ مشارکت هیچ تغییری نکرده است. ♦️بنابراین، هیاهوی همیشگی مبنی بر اینکه آمدن و نیامدن مردم، معطل اشاره خاتمی و جبهه اصلاحات است، ابطال شده، بلکه حتی می توان ادعا کرد خودنمایی برخی بانیان وضعیت اقتصادی موجود، نقش منفی در مشارکت عمومی دارد. 💢ادامه دارد