💠کسانی که خود را بی‌جهت از نعمت‌های الهی محروم می‌کنند محکومند «قُلْ مَنْ حَرَّمَ زینَةَ اللّهِ الَّتى اَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَالْطَيِّباتِ مِنَ الْرِزْقِ قُلْ هِىَ لِلَّذینَ امَنُوا فى الْحیاةِ الدُّنْیا خالِصَةً يَوْمَ الْقَیامَةِ كَذلِكَ نُفَصِّلُ الایاتِ لِقَوْم يَعْلَمُونَ.» (اعراف ۳۲) «ترجمه: بگو: چه كسى زينت‌هاى خدا را كه براى بندگانش پديد آورده و روزى‌هاى پاكيزه را حرام نموده؟! بگو: آنها در زندگى دنيا از آن كسانى است كه ايمان آورده‌اند (هر چند كفار هم با آنها شركت جويند) در حالى كه در روز قيامت مخصوص آنها خواهد بود اين چنين ما آيات خود را براى گروهى كه مى‌دانند تفصيل مى دهيم.» 🔹️قرآن کریم اصل التذاذ را بد نمى‌داند، صریحاً در بعضى از آیات آن را تجویز کرده و حتى به نکوهش کسانى پرداخته است که بیهوده خود یا دیگران را از نعمتهاى الهى محروم مى‌کنند. کسانى که ایمان داشته باشند این لذّتها و زینتها را به طور کامل و بدون آن که آمیخته با رنجها و سختیها باشد در آخرت خواهند داشت. بنابر این، استفاده از نعمتها، و لذّت بردن از آنها از دید قرآن بى اشکال است. 🔸️آنچه که در این رابطه قرآن محکوم کرده عبارت است از ترجیح دادن لذّتهاى آنى و لحظه‌اى و کم ارزش بر لذایذ ابدى ارزشمند. بنابراین، سخن در جواز بهره‌مندى از لذایذ مادّى نیست، بلکه، در جواز اکتفا به این لذّتهاى زودگذر و دل بستن به آنهاست، به گونه‌اى که انسان را از دستیابى به لذایذ ابدى و اخروى باز دارد که این در نزد عقلا کارى است نامعقول و نادرست، و عقل و منطق حکم مى‌کند که به هنگام تزاحم، لذّتهاى ابدى، والا و عمیق را بر لذّتهاى زودگذر، پست و سطحى، مقدّم بداریم. اخلاق در قرآن جلد دوم صفحه ۱۷۸ ترجمه آیه، از آیت الله مشکینی #معارف_قرآن 💻 @mesbahyazdi_ir