ا⚜️✨⚜️✨⚜️ ا✨ ا⚜️ ☑️ عرفه ظرف زمان و عرفات موقفِ معرفة الإمام ▪️ «عرفه» نهمین روز از ذی الحجة الحرام، روز وقوف حجاج در موقف «عرفات» است. ▪️ در عظمت اين روز و اين موقف همين بس كه رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از آن به «تمام حج» ▪️ و امیرالمومنین علی (علیه السلام) از آن به «روز حج اکبر» و «روز مغفرت» تعبير نموده و فرموده‌اند: «الْحَجُّ عَرَفَةُ» و «أَنَّ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ هُوَ يَوْمُ عَرَفَةَ» و این درحالیست که در این روز تنها قسمی از اعمال حج بجای آورده می شود، پس تعابیر مذکور دلالت بر ضرورتِ تأمل در معنای عرفه دارد. 📓 الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏ ۴، ص ۶۶؛ عوالي اللئالي العزيزية في الأحاديث الدينية، ج‏ ۲، ص ۹۳ و ص ۹۷ ▪️ عرفه در اصطلاح حدیثی به «ظرف معرفت خلق به خالق و به ذوات مقدسه اهل بیت (علیهم السلام) و استجابت ندای ربّ در عهدهای الهی» تعبیر شده است. ▪️ این معرفت در یک ظرفیت زمان به نام «عرفه»، و در یک ظرفیت مکان به نام «عرفات» ایجاد شد و این همان علت تسمیۀ این روز و این سرزمین به نامهای عرفه و عرفات است. 🔘 چنانچه از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) روایت شده که فرمودند: «أَخَذَ اللَّهُ الْمِیثَاقَ مِنْ ظَهْرِ آدَمَ بِنَعْمَانَ یَعْنِی " عَرَفَه " فَأَخْرَجَ مِنْ صُلْبِهِ کُلَّ ذُرِّیَّة ذَرَأَهَا فَنَشَرَهُمْ بَیْنَ یَدَیْهِ کَالذَّرِّ. ثُمَّ کَلَّمَهُمْ وَ تَلا : أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ؟ قالُوا: بَلی»؛ خداوند از نسل آدم، در سرزمین نعمان یعنی عرفه پیمان گرفت و از صلب وی ذرّیّه‌ هایی خارج نمود، آن‌ ها را همچون ذر پراکند، سپس با آنان صحبت کرد و این عهد را بیان فرمود: آیا من پروردگارتان نیستم، همه گفتند: بله. 📓 تفسير كنز الدقائق و بحر الغرائب، ج‏ ۵، ص ۲۳۴ 🔘 همچنین امام صادق (علیه السلام) در روایتی به تحقّقِ این معرفت در ظرف زمانی عرفه و عهدهای الهی و نبوت و ولایت اشاره کرده و فرمودند این معرفت همان فطرتی است که خلق با آن ولادت می یابند: «أَخْرَجَ اللَّهُ مِنْ ظَهْرِ آدَمَ ذُرِّيَّتَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ فَخَرَجُوا كَالذَّرِّ، " فَعَرَّفَهُمْ نَفْسَهُ وَ أَرَاهُمْ نَفْسَهُ وَ لَوْ لَا ذَلِكَ لَمْ يَعْرِفْ أَحَدٌ رَبَّهُ ". قَالَ: أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ؟ قالُوا: بَلى! قَالَ: فَإِنَّ مُحَمَّداً عَبْدِي وَ رَسُولِي وَ إِنَّ عَلِيّاً أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ خَلِيفَتِي وَ أَمِينِي وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ: كُلُّ مَوْلُودٍ يُولَدُ عَلَى الْمَعْرِفَةِ (الولایة) وَ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى خَالِقُهُ». 📓 بصائر الدرجات في فضائل آل محمد صلى الله عليهم، ج‏ ۱، ص ۷۱ ▪️ بنابراین روز عرفه، زمان معرفت خلق به خالق و ذوات مقدسه اهل بیت (علیهم السلام) یعنی همان معرفت به فطرت بوده، چون فطرت بر حقیقت اسلام یعنی معرفت به ولایت معصومین (علیهم السلام) سرشته شده است. پس هر آنکه این فطرت را بشناسد، ربّ خود را شناخته و این همان دین قیّم است که در آیه مبارکه «فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ» بر آن تصریح شده و امام باقر العلوم (علیه السلام) ذیل آن فرمودند: «مراد از آن همان «ولایت» است». 📓 تفسير القمي، ج‏ ۲، ص ۱۵۴ ✍️ بنابراین عرفه، شناخت فطرت است و شناخت فطرت، معرفت به ولایت ائمه معصومین (علیهم السلام) است. و چون کسی به این معرفت برسد، به حقیقت حج رسیده که «تَمَامُ الْحَجِّ لِقَاءُ الْإِمَامِ». 📓 وسائل الشيعة، ج‏۱۴، ص ۳۲۴ و به تبع، با چنین معرفتی، مغفرت الهی برای عبد حاصل می شود. چنانچه أبوالبشر آدم نبی الله (علی نبینا و آله و علیه السلام) در این روز خداوند متعال را به اسماء الله الحسنی خواند و بدین وسیله توبه اش مقبول واقع شد. «فَتَلَقَّی آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ فَتابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحيم‏» (سوره مبارکه بقره، آیه ۳۷) أَنَّهُ قَالَ: «يَا رَبِّ أَسْأَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ إِلَّا تُبْتَ عَلَيَّ». 📓 الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏ ۸، ص ۳۰۵ ⚜️ ✨ ⚜️✨⚜️✨⚜️