جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه 🌹 تا کی به تمنای وصال تو یگانه 🌹 اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه 🌹 خواهد به سر آید، شب هجران تو یانه؟ 🌹 ای تیر غمت را دل عشاق نشانه 🌹 جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه 🌹 رفتم به در صومعه‌ی عابد و زاهد 🌹 دیدم همه را پیش رخت راکع و ساجد 🌹 در میکده رهبانم و در صومعه عابد 🌹 گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد 🌹 یعنی که تو را می‌طلبم خانه به خانه 🌹 روزی که برفتند حریفان پی هر کار 🌹 زاهد سوی مسجد شد و من جانب خمار 🌹 من یار طلب کردم و او جلوه‌گه یار 🌹 حاجی به ره کعبه و من طالب دیدار 🌹 او خانه همی جوید و من صاحب خانه 🌹 هر در که زنم صاحب آن خانه تویی تو 🌹 هر جا که روم پرتو کاشانه تویی تو 🌹 در میکده و دیر که جانانه تویی تو 🌹 مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو 🌹 مقصود تویی کعبه و بتخانه بهانه 🌹 بلبل به چمن زان گل رخسار نشان دید 🌹 پروانه در آتش شد و اسرار عیان دید 🌹 عارف صفت روی تو در پیر و جوان دید 🌹 یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید 🌹 دیوانه منم من که روم خانه به خانه 🌹 عاقل به قوانین خرد راه تو پوید 🌹 دیوانه برون از همه آیین تو جوید 🌹 تا غنچه‌ی بشکفته‌ی این باغ که بوید 🌹 هر کس به زبانی صفت حمد تو گوید 🌹 بلبل به غزلخوانی و قمری به ترانه 🌹 بیچاره بهائی که دلش زار غم توست 🌹 هر چند که عاصی است ز خیل خدم توست 🌹 امید وی از عاطفت دم به دم توست 🌹 تقصیر خیالی به امید کرم توست 🌹 یعنی که گنه را به از این نیست بهانه