#شیفت_شب اگر از من بپرسند سخت ترین و دردناک ترین چیز در این دنیا چیست قطعا می گویم غربت... غربت دردی است که اصل درد آن نداشتن بیان حرف هایت به غیر از خودت است... دردی که خودش درد است خیلی سخت و خیلی سخت... غربت یعنی درک نکردن واقعه توسط مجریان آن ... غربت یعنی حال خرابی که نه وصف شدنی است نه بیان کردنی... غربت یعنی وقتی حسین علیه‌السلام ته گودال است و به فکر هدایت مردم اما انسان ها به دنبال پول و طلا حفظ جان ... غربت یعنی آن بسیجی که روز از خانه به عشق دفاع از همسایه و کاشانه خود بیرون رفت و شب دیگر برنگشت و همان همسایه شد آینه دق خانواده اش! غربت یعنی آوینی که هم باید درد تغییر را تحمل کنی و هم درد ترد شدن و کنایه شنیدن را... غربت یعنی آن طلبه ای که از خود گذشت و وارد دنیایی شد که هیچ چیز ازآن خود نیست... غربت یعنی همسر و فرزندان یک طلبه که هیچ وقت نمی توانند مثل بقیه باشند! ولیکن از همه بیشتر آزار می بینند در فامیل و مدرسه و دانشگاه و هرجای دیگری! غربت یعنی آن خانواده شهیدی که پس از رفتن مرد خانواده دیگر هیچ وقت آن جمع خانواده نشد! غربت یعنی فرزندی که هیچ وقت طعم پدر یا مادر داشتن رو نچشیده... غربت یعنی حرفهایی که می دانی و نمی توانی بیان کنی! غربت یعنی سکوت و خود را به نفهمی زدن وقتی از عزیزترین هایت زخم می خوری... غربت یعنی وقت سوختن خودت را می بینی ولی باید حتی خودت را هم گول بزنی ... آری غربت بدترین درد است. و دیگر هیچ همین! به یاد شهید مهدی زاهدلویی و رسول دوست محمدی اولین شهدای مدافع امنیت قم و مشهد یاعلی ✍خودم نوشت