❌ شبهه ۸۰۱ حضرت علی در یک روز ۷۰۰ نفر از یهودیان بنی قریظه گردن زد!. ✅ پاسخ یکی از خطرناک‌ترین جنگ‌هایی که برعلیه اسلام طراحی شده بود، جنگ خندق بود که توسط یهودیانی که از مدینه رفته بودند، برپا شد. کوچک‌ترین غفلت، همه مسلمانان و دین اسلام را نابود می‌کرد. آنان همه قبایل را بر ضد مسلمانان بسیج کردند. نیروهای دشمن در قالب احزاب و گروه‌های مختلف و با استعداد ده هزار نفر به مدینه حمله آوردند و مدینه را محاصره کردند. در این اوضاع و شرایط خطرناک، ناگهان بنی قریظه پیمان خود را شکستند و به دشمن پیوستند که باعث نفوذ دشمن از طریق قلعه بنی قریظه داخل شهر می‌شد و اگر نقشه الهی پیامبر نبود، کسی از مسلمانان زنده نمی‌ماند. پس از آن پراکنده شدن دشمنان، خداوند پیامبر (ص) را مأمور کرد که حساب خود را با بنی قریظه پاک بکند. در حقیقت بنی قریظه دشمن داخلی بود و در شرایطی که دشمن خارجی هر لحظه تهدید می کند، نمی توان به دشمن داخلی اجازه ماندن داد (المیزان، ج ۱۶، ص ۲۹۸) بنابراین پیامبر با آنها برخورد سختی کرد، زیرا یهودیان عهدشکن، مسلمانان را تا آستانه قتل عام شدن پیش بردند. با این وجود خبر ضعیفی که در شبهه فوق ( گردن زدن ۷۰۰ یهودی در یک روز) اشاره شده، بنابه دلایلی نمی‌تواند صحیح باشد. نخست چیزی که ما را به تردید می اندازد شمار کشته شدگان است که به متفاوت ذکر شده: ششصد، هفتصد، هشتصد و نهصد تن. دوم اینکه نهصد تن مرد بالغ در قومی به طور تقریب نشانه چهار هزار انسان یا بیشتر است. آیا شمار بنی قریظه بدین عدد می رسید؟ مگر در آن روزگار در مدینه و پیرامون آن چند هزار تن زندگی می کردند که تنها چهار هزار تن در آبادی های بنی قریظه ساکن باشند؟ (داستان هزار احمد یک چشم، یادآوری می‌شود) سوم اینکه داستان کشتار یهودیان بنی قریظه از آغاز بر اساس هم چشمی های اوس و خزرج بنیاد شده است. توضیح اینکه پس از غزوه، قبیله اوس به پیغمبر (ص) گفتند: «با هم پیمان های ما (بنی‌قریظه) نیز مانند هم پیمان های خزرج (بنی‌النضیر) رفتار کن و اسیران را به ما ببخش». پیغمبر (ص) با تایید خود یهود، داوری را به عهده سعد بن معاذ انداخت. سعد هم حکم به قتل مردان جنگی آنها داد. اما در این نقل که گوینده داستان احتمالا از طایفه خزرج است، می خواهد حشمت قوم خود را در دیده پیغمبر (ص) بیش از رقیبان خود بنمایاند. (یعنی پیامبر ملاحظه خواسته اوس را نکرده است) چهارمین نشانه عدم صحت خبر فوق، اختلافی است که در چگونگی کشته شدن اسیران دیده می شود؛ ابن اسحاق می گوید: همه را در کنار خندق سر بریدند». ولی واقدی می گوید: «اسیران را بر خانه های اوس پخش کردند تا آنان با کشتن ایشان اطاعت خود را به پیغمبر (ص) نشان دهند». این ها نکاتی است که متتبع دقیق را از پذیرفتن آن چه شهرت یافته است باز می دارد و یا به تردید می افکند. از این ها گذشته ما سیرت پیغمبر (ص) را در جنگ های پیش از بنی قریظه و پس از آن دیده ایم. او همیشه عطوفت و بخشش را بر انتقام و کشتار مقدم می داشته است. 🇮🇷 کانال ویتامین سیاسی 💯 🆔 https://eitaa.com/Vitaminsiyasi‌