🌸 صلی‌الله‌علیه و آله فی وصیة رسول‌اللَّه صلی‌اللَّه علیه و آله لابی‌ذر قال : إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَیَرَی ذَنْبَهُ کَأَنَّهُ تَحْتَ صَخْرَةٍ یَخَافُ أَنْ تَقَعَ عَلَیْهِ وَ إِنَّ الْکَافِرَ لَیَرَی ذَنْبَهُ کَأَنَّهُ ذُبَابٌ مَرَّ عَلَی أَنْفِهِ. یَا أَبَاذَرٍّ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَیْراً جَعَلَ ذُنُوبَهُ بَیْنَ عَیْنَیْهِ مُمَثَّلَةً وَ الْإِثْمَ عَلَیْهِ ثَقِیلًا وَبِیلًا وَ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ شَرّاً أَنْسَاهُ ذُنُوبَهُ. رسول‌اللَّه صلی‌اللَّه‌علیه و آله در وصیت به اباذر فرمودند : همانا مؤمن گناه خود را مانند صخره‌ای می‌بیند که در زیر آن قرار گرفته است و ترس این دارد که بر روی او بیفتد و همانا کافر گناهش را مانند مگسی می‌بیند که از مقابل بینی‌اش رد می‌شود! ای اباذر! وقتی خداوند تبارک و تعالی به بنده‌ای اراده خیر داشته باشد، گناهانش را مجسم در برابر چشمانش قرار می‌دهد و گناه را بر او سنگین و وخیم قرار می‌دهد و وقتی اراده شر به بنده‌ای داشته باشد گناهش را از یاد او می‌برد! الطوسی - ج ۲ ص ۱۳۸ 🌸🍃🌸🍃🌸 / ۱۸۹۵