✅ روشن است که کوروش‌ می‌گوید که یوغی بر مردم بابل نهاده شده بود و من آن‌ها را از این یوغ آزاد ساختم. اما به راستی مردم بابل همگی برده بودند؟ واضح است که چنین نبود و منظور از یوغ، حکومت ستمگر بابل بود. 🔸 مشاهده می‌کنیم که برخی، چگونه «رهانیدن عده ای محدود از بیگاری» را به «برانداختن برده داری» تعبیر نمودند، و این برداشتی نادرست و احتمالاً مغرضانه است. از خود استوانه نیز به روشنی فهمیده می‌شود که منظور از آن یوغ، حکومت فرومایگان بر مردم (بند سوم)، گستاخی به خدایان و بت‌ها (بند ششم) بود. 🔸گرچه بر هر منصفی روشن است که کوروش‌بزرگ، مردم بابل را از یوغ حاکمان بابلی خلاص نموده و آنان را زیر یوغ خود برد. 🔸آنان در حالیکه بانگ جشن و شادی در شهر پیچیده بود، وارد شهر شدند و هر آنکس را که می‌دیدند به ضرب تیغ از پای در می‌آوردند. گزنفون نقل کرده که: «کوروش به سواره نظام و سربازان خود فرمان داد هر کس را که در کوچه‌ها یافتند، بکشند». ✳️ ﭼﻨﺪﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﺎﻧﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﺷﺒﮑﻪ ﻫﺎﯼ ﺿﺪ ﺩﯾﻦ ﻭ ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﯼ ﻣﺠﺎﺯﯼ ﻫﺠﻤﻪ ﺍﯼ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ «ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺩﺭ ﺍﺳﻼ‌ﻡ» ﺍﯾﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ شبهه ی ﺑﺎﻻ‌ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺷﺒﻬﻪ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ، ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﯽ ﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﭘﺎﯾﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﺘﻮﻥ ﺣﺘﯽ ﺍﺯ ﺳﻄﺤﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﺳﻼ‌ﻡ ﺑﻮﯾﯽ ﻧﺒﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﭼﻨﺪ ﻧﻜﺘﻪ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺭﺩ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺩﺭ ﺍﺳﻼ‌ﻡ: 🔸ﺍﺳﻼ‌ﻡ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻲ ﺩﻳﻦ ﺻﻠﺢ ﺻﻔﺎ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺑﺸﺮﻱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺴﻂ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ ﺟﺎﺫﺑﻪ ﻭ ﺩﺍﻓﻌﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﻴﺪﺍﻧﻴﻢ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺣﻖ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺤﻜﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻫﺪﻑ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ. ﺍﯾﻦ ﺁﯾات ﺷﺮﯾﻔﻪ، ﺳﻪ ﻗﯿﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻨﮓ ﺫﮐﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ است؛ 🔸 ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺠﻨﮕﻨﺪ (ﻧﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻧﯿﺎﻃﻠﺒﯽ ﻭ ﻏﻨﯿﻤﺖ‌ﯾﺎﺑﯽ)! 🔸 ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﺠﻨﮕﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﯿﮑﺎﺭ ﺑﺎ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ‌ﺍﻧﺪ (ﻧﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ)! 🔸ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺭﻭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻭ ﭘﯿﺮﺍﻥ ﻭ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺟﻨﮓ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺷﻤﺮﻧﺪ. – ﺇِﻥْ ﺟَﻨَﺤُﻮﺍ ﻟِﻠﺴَّﻠْﻢِ ﻓَﺎﺟْﻨَﺢْ ﻟَﻬَﺎ ﻭَﺗَﻮَﻛَّﻞْ ﻋَﻠَﻰ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﺇِﻧَّﻪُ ﻫُﻮَ ﺍﻟﺴَّﻤِﯿﻊُ ﺍﻟْﻌَﻠِﯿﻢُ؛ ﺍﮔﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺻﻠﺢ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺗﻮ ﻧﯿﺰ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺘﻤﺎﯾﻞ ﺷﻮ ﻭ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺗﻮﮐّﻞ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ ﺍﺳﺖ. (ﺃﻧﻔﺎﻝ/ 61). ✳️ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺑﺎ ﻣﺸﺮﻛﻴﻦ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻛﺮﻳﻢ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺁﺧﺮ ﺁﻥ ﺟﻨﮓ ﺍﺳﺖ . ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺍﺫﯾﺖ ﻣﺸﺮﮐﯿﻦ ﭼﻬﺎﺭﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﻪ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ ﻭ ﻣﻮﻣﻨﯿﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ 🔹 ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﻪ ﺻﺒﺮ « ﻓﺎﺻﺒﺮ ﻋﻠﯽ ﻣﺎ ﯾﻘﻮﻟﻮﻥ» ﯾﻌﻨﯽ ﺍﯼ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﺪﮔﻮﺋﯽ ﻭ ﺯﺧﻢ ﺯﺑﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺻﺒﺮ ﭘﯿﺸﻪ ﮐﻦ ( ﻃﻪ / 130) 🔹 ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﻪ ﺑﺨﺸﺶ ﻭ ﻧﺎﺩﯾﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺫﯾﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ «ﻓﺎﻋﻔﻮﺍ ﻭ ﺍﺻﻔﺤﻮﺍ» ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺪﯾﻬﺎﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﻭ ﺍﺻﻼ‌ ﻧﺎﺩﯾﺪﻩ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ ( ﺑﻘﺮﻩ / 109 ) 🔹ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﻪ ﺻﺒﺮ ﺩﺭ ﺭﯾﺨﺘﻦ ﺧﻮﻥ ﺁﻧﺎﻥ «ﮐﻔﻮﺍ ﺍﯾﺪﯾﮑﻢ» ﯾﻌﻨﯽ ﺍﺯ ﺭﯾﺨﺘﻦ ﺧﻮﻥ ﻣﺸﺮﮐﯿﻦ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﺍﺭﯾﺪ ( ﻧﺴﺎﺀ /77 ) 🔹 ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﺩ ﻭ ﺭﯾﺨﺘﻦ ﺧﻮﻥ ﺁﻧﺎﻥ «ﺍﻗﺘﻠﻮﻫﻢ ﺣﯿﺚ ﺛﻘﻔﺘﻤﻮﻫﻢ» ﯾﻌﻨﯽ ﺑﮑﺸﯿﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﯾﺎﻓﺘﯿﺪ ( ﺑﻘﺮﻩ / 191) ﺩﺳﺘﻮﺭ آخر ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﺮﮐﯿﻦ ﻭ ﮐﻔﺎﺭ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﺋﯽ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺍﺫﯾﺘﯽ ﺩﺭ ﺣﻖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭﯾﻎ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺁﯾﺎﺕ ﻗﺮﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ. ✳️چرا پیامبر و امامان کنیز و غلام داشتند؟ آیا این برده‌داری نیست؟ 🔸درست است احکامى مانند احکام ازدواج با بردگان ، محرمیت با بردگان ،مکاتبه ( قرارداد براى آزادى بردگان )و.... که در قرآن ذکر شده است، اصل وجود بردگى را در زمان پیامبر (ص) و صدر اسلام اثبات مى‏کند. اما باید گفت که اسلام برنامه بسیار دقیق و زمانبندى شده ای براى آزادى بردگان دارد که در نتیجه همه آنها تدریجا آزاد مى‏شوند. در برخورد اسلام با این مسأله باید به این نکات توجه داشت که: 🔹 اسلام هرگز ابداع کننده برده دارى نبوده است. 🔹 اسلام به سرنوشت دردناک بردگان در گذشته به عنوان یک معضل بزرگ اجتماعی نگریسته است. 🔹اسلام براى آزادى بردگان طرح بسیار دقیق و حساب شده ای ارائه کرده است. زیرا گاه نیمى از جامعه را بردگان تشکیل مى‏دادند، که نه کسب و کار مستقلى داشتند، و نه وسیله‏اى براى ادامه زندگى. اگر اسلام با یک فرمان عمومى دستور مى‏داد همه بردگان را آزاد کنند ، یا بیشتر آنها تلف مى‏شدند و یا این جمعیت عظیم بیکار و گرسنه ای که محرومیت به او فشار ‏آورده به همه جا حمله‏ور می شد و درگیرى و خونریزى به راه انداخته نظم جامعه را مختل می کرد.بنابراین اسلام طرح و برنامه حساب شده ای وضع کرد تا اینان تدریجا آزاد شده و جذب جامعه گردند. ✅این طرح مواد زیادى دارد که عبارتند از : ماده اول - بستن سرچشمه‏هاى بردگى ماده دوم - گشودن دریچه آزادى ماده سوم - احیاى شخصیت بردگان ماده چهارم - رفتار انسانى با بردگان ماده پنجم – اعلام انسان‏فروشى بعنوان بدترین کار !